Abdol Ghader Balouch – عبدالقادر بلوچ

چهاردهم امرداد ماه روز اعدام یعقوب مهرنهاد است.

دوسال قبل در چنین روزی جوانی که با مجوز رسمی خود نظام، دست به فعالیت مدنی زده بود در زندان زاهدان اعدام شد. در متن تمام سخنرانی‏های مانده از او جمله یا کلمه‏ای که تهدیدی برای امنیت ملی و تمامیت ارضی کشور باشد وجود نداشت. او کار و اقدامی بر علیه قانون اساسی همین نظام هم انجام نداد. یعقوب مهرنهاد به معنا و مفهوم واقعی کلمه برانداز نبود واز خشونت دوری می‏جست. زبان او زبان خرد و ادب و نزاکت بود و آنقدر در فعالیتهای خود قوانین نظام را رعایت می‏کرد که تا بعد از اعدامش از طرف نیروهای اپوزیسیون داخل و خارج اعم از بلوچ و غیر بلوچ حمایت نشد. در تمام دوران زندان و شکنجه جز از زمانی که حکم اعدام او تأیید و در آستانه اجرا قرار گرفت کسی اقدامی جدی برای نجات او انجام نداد. برادر کوچک او ابراهیم مهرنهاد هنوز در زندان است و برای اینکه ملاقات برای خانواده او هر چه سختر بشود او را به زندان کرمان منتقل کرده‏اند. درود به روان پاک یعقوب مهرنهاد و تسلیت به همسر و دختر و دوستان و حامیان و بازماندگان او.

امردادماه، ماه خون و ماه جنون نظام رسیده است. از فردای استقرار خمینی خون ریزی چنان با عجله شروع شد که تو گویی رهبر مصتضعفان جهان سالها عطش خون را با خود حمل می‏کرده. متأسفانه اطرافیان او که امروزه قدرت و امکانات کشور را در اختیار دارند کمتر از او میل به خون ریزی ندارند. کشتار شصت و هفت «دوران طلایی» مرد بیماری است که دوران سیاه امروز حاصل آن است. باندِ مرگِ کشتار شصت و هفت، ریش سفید شده اما همچنان روسیاه است. آقایان با اینکه در یک قدمی گور قرار دارند هنوز حکم مرگ صادر می‏کنند. این بار با تأیید حکم اعدام شش تن به استقبال امرداد رفته‏اند. این «آقا» کمتر از آن «آقا» خون آشام نیست، فقط کم می‏خورد و هر دم می‏خورد. تنوع طلب است وهر بار از یک استان می‏خورد. این بار نوبت تهران است. برخلاف هزاران نفری که در امرداد شصت و هفت گمنام ماندند نام این شش تن را قبل از اعدام، فریاد بزنیم:

علی صارمی

جعفر کاظمی

احمد دانشپور

محسن دانشپور

عبدالرضا قنبری

محمد علی حاج آقایی

امردادماه، ماه خون و ماه جنون نظام رسیده است. از فردای استقرار خمینی خون ریزی چنان با عجله شروع شد که تو گویی رهبر مصتضعفان جهان سالها عطش خون را با خود حمل می‏کرده. متأسفانه اطرافیان او که امروزه قدرت و امکانات کشور را در اختیار دارند کمتر از او میل به خون ریزی ندارند. کشتار شصت و هفت «دوران طلایی» مرد بیماری است که دوران سیاه امروز حاصل آن است. باندِ مرگِ کشتار شصت و هفت، ریش سفید شده اما همچنان روسیاه است. آقایان با اینکه در یک قدمی گور قرار دارند هنوز حکم مرگ صادر می‏کنند. این بار با تأیید حکم اعدام شش تن به استقبال امرداد رفته‏اند. این «آقا» کمتر از آن «آقا» خون آشام نیست، فقط کم می‏خورد و هر دم می‏خورد. تنوع طلب است وهر بار از یک استان می‏خورد. این بار نوبت تهران است. برخلاف هزاران نفری که در امرداد شصت و هفت گمنام ماندند نام این شش تن را قبل از اعدام، فریاد بزنیم:

علی صارمی

جعفر کاظمی

احمد دانشپور

محسن دانشپور

عبدالرضا قنبری

محمد علی حاج آقایی

بر بلندیِ خاطره‏ای نفس می‏کشم

اندوهت ایستاده پایین

*****************

باغ‏هایی که در من سر به فلک کشیده بودند

خشکیده‏اند

دو چشم و گونه‏های‏ام

خیس

در ششم مرداد ماه سال هزار و سیصد شصت و هفت، آیت الله روح الله خمینی فتوای قتل هزاران زندانی سیاسی را صادر کرد.

او مردی خشن، بیسواد و عقب افتاده بود.

آنانی که می‏دانند و این را اعتراف نمی‏کنند خیانت می‏کنند و آنانی که نمی‏دانند و تحقیق نمی‏کنند جنایت می‏کنند.

ترجمه گزارش جفری رابرتسون در اینباره را اینجا بخوانید. با تشکر از بنیاد برومند به خاطر کار پر ارزششان.

بر بلندیِ خاطره‏ای نفس می‏کشم

اندوهت ایستاده پایین

*****************

باغ‏هایی که در من سر به فلک کشیده بودند

خشکیده‏اند

دو چشم و گونه‏های‏ام

خیس

در ششم مرداد ماه سال هزار و سیصد شصت و هفت، آیت الله روح الله خمینی فتوای قتل هزاران زندانی سیاسی را صادر کرد.

او مردی خشن، بیسواد و عقب افتاده بود.

آنانی که می‏دانند و این را اعتراف نمی‏کنند خیانت می‏کنند و آنانی که نمی‏دانند و تحقیق نمی‏کنند جنایت می‏کنند.

ترجمه گزارش جفری رابرتسون در اینباره را اینجا بخوانید. با تشکر از بنیاد برومند به خاطر کار پر ارزششان.

پاسپورت مولوی عبدالحمید امام جمعه زاهدان در بازگشت از سفر ترکیه توقیف شد. گرچه به نظر می‏رسد این امر به این خاطر صورت گرفته که او نتواند در کنفرانس اسلامی عربستان شرکت کند اما مسئله مهمتر از این است.

گروه حجتیه که باند سیاه قدرت را در استان سیستان و بلوچستان حمایت و تغذیه می‏کند از مدتها قبل عزم جزم کرده که مسجد مکی و مدارس دینی بلوچستان را به اشغال خود در آورد. این گروه که در استان ما مهره می‏نشاند و بر می‏دارد. با ظهور نیروهای خود جوش مقاومت دچار سر درگمی شده است. قبلاً که این گروه در نظام و نظام در این گروه نفس و شاخ و شانه می‏کشید سیاست، سیاست مشت آهنین بود و مهر زدن و اعدام کردن. حالا که گروه حجتیه قصد ظهور کرده است، اصرار دارد شمشیر را از رو ببندد.

مدتها است که شعبه‏ی کیهان شریعتمداری در استان ما قسمت‏های یک طرح شوم را قلمی می‏کند. در این طرح گروه حجتیه که حالا تلاش دارد کودتای سرتاسری خود را به نتیجه برساند قصد دارد خودش بلوچ تعیین کند. چهره ها را خراب کند و خودش چهره بسازد. بلوچ را در مقابل بلوچ علم کند. بلوچ خودی و غیر خودی بسازد. پستها و مقام ها را از باندسیاه سیستانی‏ که مهره‏هایی سوخته شده‏اند بستاند و به بلوچهای مهره شده بدهد. اما مشکل آنجاست که یا نمی‏یابند بلوچ خودفروشی و یا اگر پیدا می‏کنند قبل از آنکه طرف جیره‏اش را بخورد گروهی رشته‏ی عمرش را می‏برند. این آبی که نیروهای ریز درشت مکتبی در هاون هم، در استان ما می‏کوبند مثل تمام طرحهای بیهوده‏ی آنها در سطح کشور، راه به جایی نمی‏برد.

طرح ترور مولوی عبدالحمید و اساتید مدارس علمیه استان همیشه روی میز بوده است. اما علیرغم دیوانگی سردمداران نظام آنها می‏دانند که اگر کوچکترین اشتباهی در طرح نابودی رهبر تسنن استان بکنند آتشی در استان روشن خواهد شد که تا از کشته پشته درست نشود به کنترل در نخواهد آمد .

ترس من از این است که نظام این را می‏داند و عمداً در روشن کردن چنین آتشی اصرار دارد.

حسین رونقی ملکی وبلاگ نویس ایرانی را آزاد کنید.

پاسپورت مولوی عبدالحمید امام جمعه زاهدان در بازگشت از سفر ترکیه توقیف شد. گرچه به نظر می‏رسد این امر به این خاطر صورت گرفته که او نتواند در کنفرانس اسلامی عربستان شرکت کند اما مسئله مهمتر از این است.

گروه حجتیه که باند سیاه قدرت را در استان سیستان و بلوچستان حمایت و تغذیه می‏کند از مدتها قبل عزم جزم کرده که مسجد مکی و مدارس دینی بلوچستان را به اشغال خود در آورد. این گروه که در استان ما مهره می‏نشاند و بر می‏دارد. با ظهور نیروهای خود جوش مقاومت دچار سر درگمی شده است. قبلاً که این گروه در نظام و نظام در این گروه نفس و شاخ و شانه می‏کشید سیاست، سیاست مشت آهنین بود و مهر زدن و اعدام کردن. حالا که گروه حجتیه قصد ظهور کرده است، اصرار دارد شمشیر را از رو ببندد.

مدتها است که شعبه‏ی کیهان شریعتمداری در استان ما قسمت‏های یک طرح شوم را قلمی می‏کند. در این طرح گروه حجتیه که حالا تلاش دارد کودتای سرتاسری خود را به نتیجه برساند قصد دارد خودش بلوچ تعیین کند. چهره ها را خراب کند و خودش چهره بسازد. بلوچ را در مقابل بلوچ علم کند. بلوچ خودی و غیر خودی بسازد. پستها و مقام ها را از باندسیاه سیستانی‏ که مهره‏هایی سوخته شده‏اند بستاند و به بلوچهای مهره شده بدهد. اما مشکل آنجاست که یا نمی‏یابند بلوچ خودفروشی و یا اگر پیدا می‏کنند قبل از آنکه طرف جیره‏اش را بخورد گروهی رشته‏ی عمرش را می‏برند. این آبی که نیروهای ریز درشت مکتبی در هاون هم، در استان ما می‏کوبند مثل تمام طرحهای بیهوده‏ی آنها در سطح کشور، راه به جایی نمی‏برد.

طرح ترور مولوی عبدالحمید و اساتید مدارس علمیه استان همیشه روی میز بوده است. اما علیرغم دیوانگی سردمداران نظام آنها می‏دانند که اگر کوچکترین اشتباهی در طرح نابودی رهبر تسنن استان بکنند آتشی در استان روشن خواهد شد که تا از کشته پشته درست نشود به کنترل در نخواهد آمد .

ترس من از این است که نظام این را می‏داند و عمداً در روشن کردن چنین آتشی اصرار دارد.

حسین رونقی ملکی وبلاگ نویس ایرانی را آزاد کنید.

زنده یاد محمد جاددو یا محمد جادُدک* یکی دیگر از هنرمندان بلوچ است که درفقر و تنگدستی وفات کرد.

تلاش من که در خیابانهای کوکیتلام استان برتیش کلمبیا شیش روز هفته را تا دیر وقت شب کار می‏کنم برای یافتن اطلاعاتی راجع به خانواده او بی نتیجه می‏ماند و غول جادو، گوگل دست خالی بر می‏گردد. نتیجه با کم و زیاد کردن دال‏ها و نامهای این هنرمند یکی است. اطلاعات من این است که والدین او هم از قصرقند ایران جزو خانواده‏های بلوچی هستند که در یکی از خشکسالی های بلوچستان برای زندگی بهتر! به پاکستان مهاجرت کردند. این هم در تهِ ذهنم هست که زنده یاد جادُدک در قصرقند به دنیا آمد. اما می‏دانم که در قبرستان لیاری کراچی آرمیده است.

جاددک در کوچه‏های محله فقیر نشین لیاری کراچی گاریِ دستی داشت و باربری می‏کرد. بعدها توانست به صورت دوره گردی موز فروشی کند. اما وقتی هنر مطرح می‏شد او نوازنده و شاعری بود که همه را متحیر می‏کرد. اشعار او مورد ایراد شعرای بلوچ آن زمان بود و آنها را ساده و کوچه بازاری می‏پنداشتند اما خود او مال کوچه و بازار بود.

جادُدک که به بلوچی به معنای دوقلو است علاوه بر بلوچی، در خواندن قوالی و آهنگهای اردو هم شهرت داشت. من شخصاً آهنگ های او را از رادیو بلوچی زاهدان می‏شنیدم. از این هنرمند زجر کشیده آهنگِ «تو مرا رها کردی» را تقدیمتان می کنم.

خالی از لطف نیست که بدانید این هنرمند در آغاز کار قصد می‏کند که با اسم هنری محمد جادو شروع کند اما در همان محافل اولیه شخصی با نفوذ مخالفت می‏ورزد و آنرا توهین به مقدسات قلمداد می‏کند و اسم او را به سلیقه خود به محمد جاددک تغییر می‏دهد. او با متانت می‏پذیرد و با همان لحن آرام خود می‏گوید: اسم من رسول بخش است، پدر از فرط دوستی مرا جاددو صدا می‏زد به همین خاطر قصد داشتم آن اسم را انتخاب کنم…

از دوستان عزیز بلوچ که اطلاعات بیشتر و عکسهایی از این هنرمند فقید دارند خواهش می‏کنم این نوشته را تکمیل بفرمایند.

ترجمه شعر باز هم صد در صد نیست و ممنون نظر دوستان صاحب‏نظر خواهم شد. ترجمه این آهنگ را در سالگرد یعقوب مهرنهاد به برادر کوچک در بندش ابراهیم مهرنهاد تقدیم می‏کنم.

*در بلوچی حرف دال که بالای آن ط هست با چسبیدن زبان به سقف دهان تلفظ می‏شود. من به جای آن دو دال پشت سر هم گذاشته‏ام.

نظرات تکمیلی از طرف خوانندگان:

– ناشناس: اسم جاڑوک در واقع با ر نوشته می شود و ط بالای ر

– برای اطلاعات و آهنگ های بیشتر از این خواننده و سایر خوانندگان بلوچ به این سایت خوب سر بزنید