سی سال است که کسی صدای مولوی عبدالحمید رهبر مذهبی اهل تسنن را نشنیده. او به خاطر نگاه صد درصد مذهبی خود تمام تلاشاش این بود که از مسائل سیاسی دور بماند و جامعهای را که رهبری آن را به عهده داشت به هر قیمت آرام و بدور از درگیری نگاه دارد. به همین خاطر مورد اعتراض و انتقاد گروه روشنفکری و اپوزیسیون بود. تا جایی که بعضیها او را همدست با نظام میپنداشتند. حالا همین روحانی که در مقابل اعدام مولویها و ترور شخصیتهای برجسته مذهبی و اعدامهای کور بلوچستان تا دستگیری اساتید حوزه علمیه، اعتراض علنی نمیکرد و از مصاحبه با رادیوهای خارجی سر باز میزد به لطف و برکت سیاستهای غلط، روزی نیست که فریاد اعتراضاش را نشنوید. این یعنی زنگ خطر. این یعنی بویِ جویِ خون در بلوچستان. نظام دارد آنجا حلقه ها را تنگتر میکند تا طرحی شوم را پیاده کند. حواساتان به اخبار بلوچستان باشد.
