Abdol Ghader Balouch – عبدالقادر بلوچ

دور اول ریاست جمهوری احمدی نژاد، زمانی که هنوز دل و دماغی بود و رادیو بلاگ را به روز می‏کردم این مصاحبه را با او انجام و پاسخ‏ها را از نطقهایش قرض گرفتم. حالا او دوباره عازم نیویورک شده؛ بهانه خوبی است برای باز پخش مجدد آن مصاحبه و شنیدن مجدد فرمایشات پرزیدنت.

داخل ایران و سرعت کم برای شنیدن اینجا کلیک بقرمایید

Mosahebeh ba Amadynejadahebeh from balouch.abdolghader on Vimeo.

جناب سخن، در مورد وبلاگ، سخن گفته و اظهار امیدواری کرده‏ که ما نیز چنان کنیم.

به همین خاطر است که جرأت و جسارت می‏کنم.

من قبل از آنکه با کلمه‏ی وبلاگ آشنا بشوم خود وبلاگ را دیدم و یک دل نه صد دل عاشقش شدم. در گشت و گذارهای انترنتی به وبلاگ بامداد زندی رسیدم. هِر را از بِر تشخیص نمی‏دادم و نمی‏دانستم که ایشان صاحب وبلاگی است و وبلاگ نویسی فرموده‏اند، سخت دلباخته شدم که من نیز چنان کنم. آستین درخواست از طریق ایمیل بالا زدم که برای من هم یک دهنه «چیز» مثل چیز خودش راه بیندازد! ایشان بزرگواری فرمودند و پاسخ دادند.

بلانسبت، شرمندگی بود در ایمیل‏اشان؛ چرا که از مراحم بزرگوار دیگری بهره‏مند شده بودند که توضیح دادند انسان شریفِ سخت گرفتاری است. آدم وقتی که برای راست کردن میخ کجی که یافته است، از دیگران نا امید بشود، می‏رود سراغ چکش خودش؛ من نیز دستها را به زانوی گوگل زدم و توکل کردم به انگلیسی خودم. نهایتاً چیزی راه انداختم که دوست نبیند و دشمن نشنود؛ اما وارد شاهراه اطلاعاتی شدم. وبلاگم حکم ماشین مشتی مملی را داشت اما باید بودید و می‏دیدید که پشت فرمانش چه بادی به غبغب انداخته بودم و چه تابی به این سبیلها می‏دادم…

و دیو که حالا همه‏ی ما می‏شناسیمش آنقدر از گلستان ما گل چید و خورد که من همینجا کلاسیک شدم و سکته کردم. حالا دو چشمم را دوخته‏ام که بخوانم خبر وزیدن دوباره‏ی نسیم را بر خاک پر شده از مرده و ماتمم.

دور اول ریاست جمهوری احمدی نژاد، زمانی که هنوز دل و دماغی بود و رادیو بلاگ را به روز می‏کردم این مصاحبه را با او انجام و پاسخ‏ها را از نطقهایش قرض گرفتم. حالا او دوباره عازم نیویورک شده؛ بهانه خوبی است برای باز پخش مجدد آن مصاحبه و شنیدن مجدد فرمایشات پرزیدنت.

داخل ایران و سرعت کم برای شنیدن اینجا کلیک بقرمایید

Mosahebeh ba Amadynejadahebeh from balouch.abdolghader on Vimeo.

امروز روز معلم است. از نامه شما به حضرت رهبر و بلایی که سر شما در آورد با خبریم اما این درست که شما معلم بودید ولی دایی ما که نبودید. فرزاد کمانگر هم دایی ما نیست، گیرم که معلم باشد و در صف اعدام ایستاده باشد. عجالتاً ما هر کدام کشته خود را تشیع جنازه می‏کنیم و کاری به درد همسایه نداریم. شما اگر سبز بودید سبزها و اگر قرمز بودید قرمزها و اگر بلوچ بودید من شما را حلوا حلوا می‏کردم. مکتبی هم اگر بودید نه تنها حضرت رهبر نکشته بودتان بلکه امروز با آن قلم و زبانی که ماشاء الله شما داشتید معلم نمونه‏ای بودید که بغل صندلی آقا روی تشکچه نشسته بودید. البته روز معلم آدم باید این حرفها را بگذارد کنار. حالا که آقا، معلم نمونه انتخاب می‏کند من که در نکشتن از آقا آقاترم ای کشته ترا انتخاب می‏کنم تا از چهره‏ی سرشناس مردنت استفاده کرده گلی به گمنامی معلمان پر درد کشورم تقدیم کنم.

امروز روز معلم است. از نامه شما به حضرت رهبر و بلایی که سر شما در آورد با خبریم اما این درست که شما معلم بودید ولی دایی ما که نبودید. فرزاد کمانگر هم دایی ما نیست، گیرم که معلم باشد و در صف اعدام ایستاده باشد. عجالتاً ما هر کدام کشته خود را تشیع جنازه می‏کنیم و کاری به درد همسایه نداریم. شما اگر سبز بودید سبزها و اگر قرمز بودید قرمزها و اگر بلوچ بودید من شما را حلوا حلوا می‏کردم. مکتبی هم اگر بودید نه تنها حضرت رهبر نکشته بودتان بلکه امروز با آن قلم و زبانی که ماشاء الله شما داشتید معلم نمونه‏ای بودید که بغل صندلی آقا روی تشکچه نشسته بودید. البته روز معلم آدم باید این حرفها را بگذارد کنار. حالا که آقا، معلم نمونه انتخاب می‏کند من که در نکشتن از آقا آقاترم ای کشته ترا انتخاب می‏کنم تا از چهره‏ی سرشناس مردنت استفاده کرده گلی به گمنامی معلمان پر درد کشورم تقدیم کنم.

جناب مرحوم خدابخش براهویی

مدتی است که از اعدام تو گذشته. اما خنده‏ی تو به همان پر رنگی در ذهن من نشسته. می‏دانم که تو ابداً قصد نداشتی با دار فانی وداع بکنی اما نظام ما نظام شربت و شهادت و کشور ما جولانگاه شقاوت است.

یادم می‏آید که می‏گفتی زمانی که در زاهدان رئیسی شدم ترا هم استخدام کنم. نه تو می‏دانستی که من آواره می‏شوم و نه من می‏دانستم که ترا اعدام خواهند کرد؛ و الا حتمن از تو می‏پرسیدم که چه شد تو خاش را گذاشتی و سر از شیراز در آوردی و کارگر کارگاه موزاییک سازی شدی.

امروز روز کارگر است. شرط می‏بندم که تا موقعی که اعدامت کردند، خبر نداشتی که کارگران روزی هم دارند. کاش آن روزها من می‏دانستم و برای تو بسته‏ای سیگار همای‏بیضی می‏خریدم. می‏دانم من خیلی نق می‏زدم که سیگار برای سلامت‏ات سم است؛ چه می‏دانستم سم ولایت فقیه زودتر ترا خواهد کشت. قبل از آنکه اعدامت کنند یکسال زندان بودی؟ خداکند آن شب کسی به تو سیگاری داده باشد.

خدا کند کارگران کرد و ترک و بلوچ و فارسی که حالا زندانند بدانند که امروز روز آنها ست و خدا کند خواهر زاده‏های آنها بتوانند قبل از اعدام آنها به آنها سیگاری برسانند. دایی عزیزم من نتوانستم ؛ به همین خاطر روز کارگر که می‏شود دل من پر می‏شود از گریه.

· خدابخش براهویی دایی من بود که در سال شصت و یک در زاهدان اعدام شد.

· عکس تزیینی است. ربطی به کارگران بلوچ ندارد. یکی از سرمایه‏داران بزرگ بلوچ را در پمپ بنزینش نشان می‏دهد.

جناب مرحوم خدابخش براهویی

مدتی است که از اعدام تو گذشته. اما خنده‏ی تو به همان پر رنگی در ذهن من نشسته. می‏دانم که تو ابداً قصد نداشتی با دار فانی وداع بکنی اما نظام ما نظام شربت و شهادت و کشور ما جولانگاه شقاوت است.

یادم می‏آید که می‏گفتی زمانی که در زاهدان رئیسی شدم ترا هم استخدام کنم. نه تو می‏دانستی که من آواره می‏شوم و نه من می‏دانستم که ترا اعدام خواهند کرد؛ و الا حتمن از تو می‏پرسیدم که چه شد تو خاش را گذاشتی و سر از شیراز در آوردی و کارگر کارگاه موزاییک سازی شدی.

امروز روز کارگر است. شرط می‏بندم که تا موقعی که اعدامت کردند، خبر نداشتی که کارگران روزی هم دارند. کاش آن روزها من می‏دانستم و برای تو بسته‏ای سیگار همای‏بیضی می‏خریدم. می‏دانم من خیلی نق می‏زدم که سیگار برای سلامت‏ات سم است؛ چه می‏دانستم سم ولایت فقیه زودتر ترا خواهد کشت. قبل از آنکه اعدامت کنند یکسال زندان بودی؟ خداکند آن شب کسی به تو سیگاری داده باشد.

خدا کند کارگران کرد و ترک و بلوچ و فارسی که حالا زندانند بدانند که امروز روز آنها ست و خدا کند خواهر زاده‏های آنها بتوانند قبل از اعدام آنها به آنها سیگاری برسانند. دایی عزیزم من نتوانستم ؛ به همین خاطر روز کارگر که می‏شود دل من پر می‏شود از گریه.

· خدابخش براهویی دایی من بود که در سال شصت و یک در زاهدان اعدام شد.

· عکس تزیینی است. ربطی به کارگران بلوچ ندارد. یکی از سرمایه‏داران بزرگ بلوچ را در پمپ بنزینش نشان می‏دهد.

احمدی‏نژاد در افتتاح کارخانه سیمان زابل گفت اگر كسی برای سيستان و بلوچستان دلسوز است، جوانان را برای سرمايه‌گذاری در زمينه‌های مختلف تشويق كند.

تشویق:

ای جوانان عزیز که نظام شما را در سنین کودکی مثل ابراهیم مهرنهاد می‏اندازد زندان و روزهای جوانیتان را یکی یکی روی دیوار خط می‏کشید؛ دست از زندان بودن بردارید و سرمایه‏های خود را جمع کنید و بیایید در زمینه‏های مختلف سرمایه‏گذاری کنید. چرا شما مثل شیرمحمد شه‏بخش می‏روید کارگر بلوچ می‏شوید و سرمایه خود را زیر شکنجه می‏بازید؟ مگر چیزی غیر از دفن شدن دزدکی توسط سربازان گمنام عایدتان می‏شود؟ آیا بهتر نیست سرمایه خود را بیاورید و در زمینه‏های مختلف سرمایه گذاری کنید؟ ای جوانان که راه افتاده‏اید و در بنادر کشورهای خلیجی حمالی می‏کنید چرا نمی‏آیید مملکت خودتان و در زمینه‏های مختلف سرمایه گذاری نمی‏کنید؟ جوانان عزیز حرف جناب پرزیدنت را که اصلاً عشق سفر ندارد ولی مسائل مملکت را گذاشته و برای افتتاح یک کارخانه پا شده آمده زابل به زمین نیندازید، بیایید و حیا کنید، فقر و بدبختی و بیکاری و زندان را رها کنید و در زمینه‏های مختلف سرمایه گذاری کنید. فکر می‏کنید رئیس جمهور نمی‏داند که کارخانه را کدخدا مشهدی حسن هم می‏توانست افتتاح کند؟ ایشان به همین عشق آمدند که شما تشویق بشوید. شما هم اگر بگویید چه سرمایه‏ای چه کشکی چه پشمی دل رئیس جمهور می‏شکند. خاک بر سرتان شما چطور مرزنشینان غیور و میهمان نوازی هستید؟ یلا زود باشید سرمایه‏گذاری کنید.

بعد از نوشتن: عکس مال رئیس جمهور نیست. مال شیرمحمد شه‏بخش است که در زمینه‏های مختلف سرمایه‏گذاری نکرد.

سئوال: چرا پرزیدنت به دو کشور پر انفجار و ترور افغانستان و عراق با اطلاع قبلی می‏رود ولی به سیستان و بلوچستان بدون اطلاع و سرزده وارد می‏شود؟

نظام در شرایط حساسی قرار گرفته و سخت محتاج یک حمله خارجی یا جنگی داخلی است. در خارج هر کجا که لانه‏ی زنبوری بود چوب ولایت فقیه را در آن فرو کردند اما علیرغم پر بودن لانه‏ها از زنبورهای پر نیش، صاحبان با عقل و تدبیرشان عوض دنبال کردن عصای بی خاصیت، گلوی نظام را جاهایی گرفتند که چاره‏ای نداشت جز شل کردن سر کیسه.

نا امید از خارج افتاده به جان سنی‏های مملکت. اول از انهدام مساجد آنها در شهرهای بزرگ شروع کرد. بعد افتاد به اعدام و ترور روحانیون. اخیراً مولوی عبدالحمید رهبر اهل تسنن بلوچستان با گروهی از روحانیون تسنن پیش یکی از روحانیون حوزه رفتند که اسمش به خوبی در رفته. فیلمش را که در یوتوب دیدم متوجه شدم عجب قحط آدمی شده در مملکت. که چنان فرعونی شده شهره به خوشنامی. هر چه گروه مراجعه کننده گردن کجی کرد، حضرتش دماغ از آسمان برنگرفت.

حالا دستور ممنوعیت نماز جماعت و عیدین اهل سنت در شهرهای بزرگ و پادگان‏ها هم صادر شده و با اشخاص خاطی نمازگذار برخورد قانونی می‏شود! من چندین سال در شهرهای پاکستان زیسته‏ام و جنگ شیعه وسنی را از نزدیک دیده‏ام. بد آتشی را روشن می‏کند نظام. حیف از ما و حیف از سرزمین ما.

احمدی‏نژاد در افتتاح کارخانه سیمان زابل گفت اگر كسی برای سيستان و بلوچستان دلسوز است، جوانان را برای سرمايه‌گذاری در زمينه‌های مختلف تشويق كند.

تشویق:

ای جوانان عزیز که نظام شما را در سنین کودکی مثل ابراهیم مهرنهاد می‏اندازد زندان و روزهای جوانیتان را یکی یکی روی دیوار خط می‏کشید؛ دست از زندان بودن بردارید و سرمایه‏های خود را جمع کنید و بیایید در زمینه‏های مختلف سرمایه‏گذاری کنید. چرا شما مثل شیرمحمد شه‏بخش می‏روید کارگر بلوچ می‏شوید و سرمایه خود را زیر شکنجه می‏بازید؟ مگر چیزی غیر از دفن شدن دزدکی توسط سربازان گمنام عایدتان می‏شود؟ آیا بهتر نیست سرمایه خود را بیاورید و در زمینه‏های مختلف سرمایه گذاری کنید؟ ای جوانان که راه افتاده‏اید و در بنادر کشورهای خلیجی حمالی می‏کنید چرا نمی‏آیید مملکت خودتان و در زمینه‏های مختلف سرمایه گذاری نمی‏کنید؟ جوانان عزیز حرف جناب پرزیدنت را که اصلاً عشق سفر ندارد ولی مسائل مملکت را گذاشته و برای افتتاح یک کارخانه پا شده آمده زابل به زمین نیندازید، بیایید و حیا کنید، فقر و بدبختی و بیکاری و زندان را رها کنید و در زمینه‏های مختلف سرمایه گذاری کنید. فکر می‏کنید رئیس جمهور نمی‏داند که کارخانه را کدخدا مشهدی حسن هم می‏توانست افتتاح کند؟ ایشان به همین عشق آمدند که شما تشویق بشوید. شما هم اگر بگویید چه سرمایه‏ای چه کشکی چه پشمی دل رئیس جمهور می‏شکند. خاک بر سرتان شما چطور مرزنشینان غیور و میهمان نوازی هستید؟ یلا زود باشید سرمایه‏گذاری کنید.

بعد از نوشتن: عکس مال رئیس جمهور نیست. مال شیرمحمد شه‏بخش است که در زمینه‏های مختلف سرمایه‏گذاری نکرد.

سئوال: چرا پرزیدنت به دو کشور پر انفجار و ترور افغانستان و عراق با اطلاع قبلی می‏رود ولی به سیستان و بلوچستان بدون اطلاع و سرزده وارد می‏شود؟