امروز روز معلم است. از نامه شما به حضرت رهبر و بلایی که سر شما در آورد با خبریم اما این درست که شما معلم بودید ولی دایی ما که نبودید. فرزاد کمانگر هم دایی ما نیست، گیرم که معلم باشد و در صف اعدام ایستاده باشد. عجالتاً ما هر کدام کشته خود را تشیع جنازه میکنیم و کاری به درد همسایه نداریم. شما اگر سبز بودید سبزها و اگر قرمز بودید قرمزها و اگر بلوچ بودید من شما را حلوا حلوا میکردم. مکتبی هم اگر بودید نه تنها حضرت رهبر نکشته بودتان بلکه امروز با آن قلم و زبانی که ماشاء الله شما داشتید معلم نمونه‌ای بودید که بغل صندلی آقا روی تشکچه نشسته بودید. البته روز معلم آدم باید این حرفها را بگذارد کنار. حالا که آقا، معلم نمونه انتخاب میکند من که در نکشتن از آقا آقاترم ای کشته ترا انتخاب میکنم تا از چهرهی سرشناس مردنت استفاده کرده گلی به گمنامی معلمان پر درد کشورم تقدیم کنم.
