عزرائیل بعد از شنیدن حرفهای اخیر جنتی این نامه را برای خداوند نوشت:
بسمه تعالی
حضرت سبحانه و تعالی
این جهنمی، که اسم خودشو گذاشته جنتی دیگه واقعاً کفر منو در آورده اگر هم اجازه ندین امروز فبض روحش میکنم و میفرستمش دنبال کارش. ارادت عزی
لحظهای بعد باد پاسخ آورد:
عزرائیل! هر آیینه ما او را کمکی ساختیم بهر تو! هیچ به قیافه او خیره شدهای؟ میپنداری ما این جاندار را بیهوده شبیه تو خلق کردیم؟ اگر قصد جان او کنی به خود خسران زدهای و خدا همانا کسانی را که به خود خسران برسانند دوست ندارد.
عمهجان زنگ میزند. گوشی به گوشم نرسیده میگوید عکسهای تمام رنگی عبدالمالک را در زندان دیدی؟ واژه رنگی و زندان را که میشنوم دهها چهره خونین جلوی چشمانم مجسم میشود. از شیرمحمد شهبخش کارگر بلوچ گرفته تا محمد نوریزاد کارگردان فارس. عمهجان همانطور که عادت طرفداران ولایت هست، یک دم از معرفت و عطوفت ومهر و عدل حرف میزند. به روحانیون اهل تسننی که هر ماه جسدشان در بلوچستان پیدا میشود و به جوانان بلوچی که هر روز از داخل ایل گم و گور میشوند و به دهها زن و مرد جوانی که در سطح کشور در نوبتند تا خوراک اعدامی رهبر شوند فکر میکنم و نفسم در سینه بند آمده است. میگوید: هان چه شده؟ خفقان گرفتی؟ جوابی نداری؟
میگویم نه عمهجان جوابی ندارم. خسته شدهام از اینهمه دروغ و دغل.
با تشر میپرسد در مورد عکسها چه میگویی؟
میگویم عمهجان عکسها زیباست، اما نیتها پلید است…
صدای بوق ممتد تلفن همیشه نشانهی عصبانیت عمه جان است.
جناب نوری زاد، پس از تقدیم و عرض سلام، خیلی ناراحت بودم و خدا خدا میکردم که خامنهای پاسخ نامههایتان را ندهد اما شنیدم که او پاسخ چهارنامه شمارا با پنج نفرچنان داد که بیناییتان دچار اختلال شده است.
برادرجان؛ در جمهوری اسلامی همیشه سزای دیدن و پرسیدن، چشم کشیدن و زبان بریدن بوده است. در یکی از نامههایتان از ایشان پرسیده بودید: شما امروز رهبر کدام مردمید؟ پنجمین نفر آمده بود که همین پاسخ را بدهد. خدا کند دیگر نامه ننویسید و آقا هم زیاد آقایی نکند و به همین اکتفا کند. جناب نوری زاد، این آقا خیلی چیزها سرش نمیشود یکی از آنها نامه است. میدانم که حالا این را میدانید خدا کند جان شما بهای این آگاهی نباشد.
جناب نوری زاد، پس از تقدیم و عرض سلام، خیلی ناراحت بودم و خدا خدا میکردم که خامنهای پاسخ نامههایتان را ندهد اما شنیدم که او پاسخ چهارنامه شمارا با پنج نفرچنان داد که بیناییتان دچار اختلال شده است.
برادرجان؛ در جمهوری اسلامی همیشه سزای دیدن و پرسیدن، چشم کشیدن و زبان بریدن بوده است. در یکی از نامههایتان از ایشان پرسیده بودید: شما امروز رهبر کدام مردمید؟ پنجمین نفر آمده بود که همین پاسخ را بدهد. خدا کند دیگر نامه ننویسید و آقا هم زیاد آقایی نکند و به همین اکتفا کند. جناب نوری زاد، این آقا خیلی چیزها سرش نمیشود یکی از آنها نامه است. میدانم که حالا این را میدانید خدا کند جان شما بهای این آگاهی نباشد.
مأموران ولی فقیه، اسیر خود را تهدید کردهاند که زن و دخترش را به اسارت خواهند برد. حامیان آقا، کلاه خود را بالاتر بگذارید. بسیجیان، آمادهی سجدهی قدوم ولینعمت خود باشید. طرفداران ولایت، سرپوش گذاران وقاحت، در فکر تطهیرنظام باشید. مهر کفر و ارتداد که بزنند بر پیشانی جعفر پناهی هزار نقل میآورند از امام جعفر که خالی از اشکال است به اسارت بردن زن و بچهی زندانی.
مهر جهالت و تعصب که خورده باشد بردیده و دل چه سخت میشود تابیدن آگاهی.
مأموران ولی فقیه، اسیر خود را تهدید کردهاند که زن و دخترش را به اسارت خواهند برد. حامیان آقا، کلاه خود را بالاتر بگذارید. بسیجیان، آمادهی سجدهی قدوم ولینعمت خود باشید. طرفداران ولایت، سرپوش گذاران وقاحت، در فکر تطهیرنظام باشید. مهر کفر و ارتداد که بزنند بر پیشانی جعفر پناهی هزار نقل میآورند از امام جعفر که خالی از اشکال است به اسارت بردن زن و بچهی زندانی.
مهر جهالت و تعصب که خورده باشد بردیده و دل چه سخت میشود تابیدن آگاهی.
جناب خامنهای حضرتعالی میدانید که با هم سلام و علیکی نداریم. بعد از عرض هیچی، شما را به همین لباس بلوچی که در دوران بی کسی میپوشیدید سوگندتان میدهم که هر پست و مقامی که به وکیلی راد دادید بدهید ولی او را استاندار سیستان و بلوچستان نکنید. چاقو کشهای زیادی در این استان به خدمت ما میرسند و به شما خدمت میکنند. خدا وکیلی جایی برای چاقوی وکیلی خالی نیست. تا بعد که ملت سوار بشود و شما پیاده. امضاء بلوچ
جناب خامنهای حضرتعالی میدانید که با هم سلام و علیکی نداریم. بعد از عرض هیچی، شما را به همین لباس بلوچی که در دوران بی کسی میپوشیدید سوگندتان میدهم که هر پست و مقامی که به وکیلی راد دادید بدهید ولی او را استاندار سیستان و بلوچستان نکنید. چاقو کشهای زیادی در این استان به خدمت ما میرسند و به شما خدمت میکنند. خدا وکیلی جایی برای چاقوی وکیلی خالی نیست. تا بعد که ملت سوار بشود و شما پیاده. امضاء بلوچ
طناب دار را
حتی
بر گردن مردار نمیخواهم.
حرمتی است گل را،
آن را
چنین زار نمیخواهم.
طناب دار را
حتی
بر گردن مردار نمیخواهم.
حرمتی است گل را،
آن را
چنین زار نمیخواهم.
برای منی که در همان اتاقی که دکتر بختیار سلاخی شد دو سه بار با او هم صحبت شدهام آزادی وکیلی راد پاشیدن نمک بر زخم است، اما چه خوب که وکیلی راد اعدام نشد؛ خون را نمیشود با خون شست. نباید گذاشت که جنایتکاران راه و روش خود را دیکته کنند. بعد هیجده سال زندان من وکیلی راد را نخواهم دید و یقه کسی را هم نخواهم گرفت. من کت و شلواری را که نظام برایش خریده بود و آن استقبال و آن گلها و آن مأموران سر از پا نشناخته و عمق دیوانگی را خواهم دید. یقه سارکوزی و فرانسه و این و آن را باید رها کرد، یقه خود ما خیلی گرفتنیتراست. هر از چند یک گاه در داخل خاک خود ما تعدادی که از انگشتان دست و پا تجاوز نمیکنند به همه چیز ما تجاوز میکنند. رفتگان را بگذاریم. آنهایی را که افتادهاند به دهان گرگ فراموش کنیم همین خود ما یقه چه کسی را و چگونه گرفتهایم؟
«…
با من اكنون چه نشستن‌ها، خاموشی‌ها
با تو اكنون چه فراموشی‌هاست
چه كسی می‌خواهد
من و تو ما نشويم
خانه‌اش ويران باد
من اگر ما نشوم، تنهايم
تو اگر ما نشوی،
خويشتنی
از كجا كه من و تو
شور يكپارچگی را در شرق
باز برپا نكنيم
از كجا كه من و تو
مشت رسوايان را وانكنيم
من اگر برخيزم
تو اگر برخيزی
همه بر می‌خيزند
من اگر بنشينم
تو اگر بنشينی
چه كسی برخيزد؟
چه كسی با دشمن بستيزد؟
چه كسي
پنجه در پنجه‌ی هر دشمن دون
آويزد…»*
*قصيده‌ی “آبی، خاكستري، سياه” زنده یاد حمید مصدق
برای منی که در همان اتاقی که دکتر بختیار سلاخی شد دو سه بار با او هم صحبت شدهام آزادی وکیلی راد پاشیدن نمک بر زخم است، اما چه خوب که وکیلی راد اعدام نشد؛ خون را نمیشود با خون شست. نباید گذاشت که جنایتکاران راه و روش خود را دیکته کنند. بعد هیجده سال زندان من وکیلی راد را نخواهم دید و یقه کسی را هم نخواهم گرفت. من کت و شلواری را که نظام برایش خریده بود و آن استقبال و آن گلها و آن مأموران سر از پا نشناخته و عمق دیوانگی را خواهم دید. یقه سارکوزی و فرانسه و این و آن را باید رها کرد، یقه خود ما خیلی گرفتنیتراست. هر از چند یک گاه در داخل خاک خود ما تعدادی که از انگشتان دست و پا تجاوز نمیکنند به همه چیز ما تجاوز میکنند. رفتگان را بگذاریم. آنهایی را که افتادهاند به دهان گرگ فراموش کنیم همین خود ما یقه چه کسی را و چگونه گرفتهایم؟
«…
با من اكنون چه نشستن‌ها، خاموشی‌ها
با تو اكنون چه فراموشی‌هاست
چه كسی می‌خواهد
من و تو ما نشويم
خانه‌اش ويران باد
من اگر ما نشوم، تنهايم
تو اگر ما نشوی،
خويشتنی
از كجا كه من و تو
شور يكپارچگی را در شرق
باز برپا نكنيم
از كجا كه من و تو
مشت رسوايان را وانكنيم
من اگر برخيزم
تو اگر برخيزی
همه بر می‌خيزند
من اگر بنشينم
تو اگر بنشينی
چه كسی برخيزد؟
چه كسی با دشمن بستيزد؟
چه كسي
پنجه در پنجه‌ی هر دشمن دون
آويزد…»*
*قصيده‌ی “آبی، خاكستري، سياه” زنده یاد حمید مصدق
Activate the Wp-cumulus plugin to see the flash tag clouds!
There is something about me..
