Abdol Ghader Balouch – عبدالقادر بلوچ

وسط دعوا خیلی اتفاق‏ها می‏افتد که آدم را چوب دوسر طلا می‏کند.
وسط دعوا یکی ما ایرانیان خارج کشور را مورد خطاب قرار می‏دهد اما از شرکت پر شورمان در انتخاباتی تشکر می‏کند که نظام به آن فخر می‏کند، حال آنکه می‏داند خیلی از ما تحریمی بوده‏ایم.
وسط دعوا یکی جمهوری اسلامی را با اینکه می‏گیرد و می‏کشد و می‏بندد نظام «مقدس» می‏‏خواند و وظیفه ما می‏شود که بدانیم او در چه شرایطی حرف می‏زند و وظیفه‏ی خودش با ملتی که پشت سرش ایستاده می‏شود: محافظه‏کاری.
وسط دعوا یکی بلند می‏شود با یک انشاء، کلاس اولی، یکی را خطاب قرار می‏دهد که به ما، فرمان بدهد و بعد خودش را نماینده ملت ایران خطاب می‏کند و ما باید حرف نزنیم و شرایط را درک کنیم.

وسط دعوا مرده می‏برند کوچه به کوچه و آیات عظامی که پایشان لب گور است، خفه خون گرفته‏اند و ما باید شرایط را درک کنیم و به آنها از گل بالاتر نگوییم.
وسط دعوا ملتی را که به پا خواسته، منتر بیانیه مصلحتی، مجمعی منتر، می‏کنند و ما باید شرایط را درک کنیم و به رئیس ابترش چیزی نگوییم.
وسط دعوا ملتی را که مرگ بر دیکتاتور می‏گوید و چنان رشد کرده که سینه به سینه جلوی بسیج عقب‏مانده می‏ایستد، بادبادک به دست می‏دهند و ما باید شرایط را درک کنیم و به به و چهچه کنیم.
وسط دعوا که ملت ولی‏فقیه را سیدعلی پینوشه خطاب می‏کند یکی امام امام می‏کند و خودش را به کسی وصل می‏کند که سی سال قبل از دنیا هزار و چهارصد سال عقب بود.
وسط دعوا خیلی اتفاقها می‏افتد که آدم مجبور می‏شود از این دایناسور به آن دایناسور پناه ببرد، اما نگران نیستم. ملت ایران نشان داد که سیل است و امت نیست. سیل و ملت ناگهانی راه می‏افتند. راه که افتادند هر چیزی و کسی را که جلویشان باشد از جا خواهند کند و با خود خواهند برد. تاریخ برای ورق خوردن سرعتش را با عجله‏ی ما تنظیم نمی‏کند، بهتر است ما صبر خودمان را به تاریخ گره بزنیم.

وسط دعوا خیلی اتفاق‏ها می‏افتد که آدم را چوب دوسر طلا می‏کند.
وسط دعوا یکی ما ایرانیان خارج کشور را مورد خطاب قرار می‏دهد اما از شرکت پر شورمان در انتخاباتی تشکر می‏کند که نظام به آن فخر می‏کند، حال آنکه می‏داند خیلی از ما تحریمی بوده‏ایم.
وسط دعوا یکی جمهوری اسلامی را با اینکه می‏گیرد و می‏کشد و می‏بندد نظام «مقدس» می‏‏خواند و وظیفه ما می‏شود که بدانیم او در چه شرایطی حرف می‏زند و وظیفه‏ی خودش با ملتی که پشت سرش ایستاده می‏شود: محافظه‏کاری.
وسط دعوا یکی بلند می‏شود با یک انشاء، کلاس اولی، یکی را خطاب قرار می‏دهد که به ما، فرمان بدهد و بعد خودش را نماینده ملت ایران خطاب می‏کند و ما باید حرف نزنیم و شرایط را درک کنیم.

وسط دعوا مرده می‏برند کوچه به کوچه و آیات عظامی که پایشان لب گور است، خفه خون گرفته‏اند و ما باید شرایط را درک کنیم و به آنها از گل بالاتر نگوییم.
وسط دعوا ملتی را که به پا خواسته، منتر بیانیه مصلحتی، مجمعی منتر، می‏کنند و ما باید شرایط را درک کنیم و به رئیس ابترش چیزی نگوییم.
وسط دعوا ملتی را که مرگ بر دیکتاتور می‏گوید و چنان رشد کرده که سینه به سینه جلوی بسیج عقب‏مانده می‏ایستد، بادبادک به دست می‏دهند و ما باید شرایط را درک کنیم و به به و چهچه کنیم.
وسط دعوا که ملت ولی‏فقیه را سیدعلی پینوشه خطاب می‏کند یکی امام امام می‏کند و خودش را به کسی وصل می‏کند که سی سال قبل از دنیا هزار و چهارصد سال عقب بود.
وسط دعوا خیلی اتفاقها می‏افتد که آدم مجبور می‏شود از این دایناسور به آن دایناسور پناه ببرد، اما نگران نیستم. ملت ایران نشان داد که سیل است و امت نیست. سیل و ملت ناگهانی راه می‏افتند. راه که افتادند هر چیزی و کسی را که جلویشان باشد از جا خواهند کند و با خود خواهند برد. تاریخ برای ورق خوردن سرعتش را با عجله‏ی ما تنظیم نمی‏کند، بهتر است ما صبر خودمان را به تاریخ گره بزنیم.

حجت‌الاسلام احمد خاتمي در خطبه دوم نماز جمعه امروز تهران، در مورد قتل «ندا»ی ایران گفت: هر عاقلي كه فيلمش را ببيند متوجه مي‌شود كار خود اغتشاش‌گران است. به‌گونه‌اي كه از جايي كه ماشين اين خانم هم پارك شده است عكس گرفته‌اند. اين خانم در كوچه خلوت بوده است. در كوچه خلوت كه نمي‌كشند، دستگير مي‌كنند. معلوم است كه اگر كار نظام بود، در خيابان برخورد مي‌كرد. اغتشاشگران برنامه‌ريزي كرده بودند كه بعدا بهره‌برداري كنند.
اولین چیزی که بعد از شنیدن این فرمایشات به ذهنم رسید این بود که بروم فیلمش را ببینم تا متوجه بشوم عاقل هستم یانه. متأسفانه خلافش ثابت شد و تا خواستم جلوی دهانم را بگیرم حرف‏های چندان شایسته‏ای از آن خارج نشد. که همینجا به امام جمعه موقت و حضرت رهبر سابق و جد و آبادشان به خاطر آن حرف‏ها، که کم بود، ببخشید می‏گویم. بعد از اینکه با فرستادن مقدار متنابهی لعن و نفرین برای شیطان‏الرجیم تا حدودی به خودم مسلط شدم. به درگاه خداوند تبارک و تعالی دعا کردم که مرا برای چند لحظه مثل حجة‏الاسلام عاقل کند تا من هم این جریان ندا را بدانم. خوشبختانه چون دعای من از صمیم قلب بود همانگونه که خداوند وعده داده‏اند دعارا مستجاب فرمودند. تازه من متوجه شدم امام جمعه موقت چه کشف بزرگی فرموده‏اند:
ندا سال‏ها قبل موقع تولد این نقشه را کشیده بود. برای همین سر پدر و مادرش کلاه گذاشت تا اسم او را «ندا» بگذارند. او با حوصله تمام صبر کرد تا به عنفوان جوانی برسد. سپس توطئه کرد که حضرت رهبر تقلب کند. وقتی دست حضرت رهبر رو شد ندا کاری کرد که حضرت رهبر عوض معذرت خواهی سرخی مبارکشان بزند بالا و زور را بدهد به رگهای گردن و خیابانها را بدهد به دست بسیجی‏ها. ندا هم از این معصومیت ولی فقیه سوء استفاده کرد و از خیابان رفت داخل کوچه و تلفن کرد برای اغتشاشگران و گفت: معطل چی هستید؟ اغتشاشگران که به تحریک آمریکا و انگلیس خبیث داشتند پای پیاده در خیابان اغتشاش می‏کردند مثل آمیتا بچن پریدند و سوار یک موتور شدند (دارم حرف می‏زنم سئوال نکنید موتور از کجا) و تخته گاز رفتند داخل کوچه. یکهو یادشان آمد که ای داد بی دود آنها که بسیجی نیستند، اسلحه از کجا بیاورند؟ یکی از آنها که روی ترک نشسته بود داد زد: «ندا»ی ما! ما که اسلحه نداریم. در این هنگام ندا با خونسردی کیفش را باز کرد و از داخل آن یک گلوله در آورد و آن را خورد!! اغتشاشگران مثل راجیو کمار این دفعه پریدند پایین و دوربین فیلمبرداری را برداشتند و شروع کردند فیلمبرداری که از اینجا به بعدش را شما دیدید.

پی‏نوشت: خوشبختانه اثر اجابت الهی از بین رفته و عقل خودم سرجایش برگشته. به آهنگ سیاوش قمیشی که برای ندا خونده گوش بدید و حجة‏الاسلام را بگذارید جمعه‏ها خطبه بخواند.

حجت‌الاسلام احمد خاتمي در خطبه دوم نماز جمعه امروز تهران، در مورد قتل «ندا»ی ایران گفت: هر عاقلي كه فيلمش را ببيند متوجه مي‌شود كار خود اغتشاش‌گران است. به‌گونه‌اي كه از جايي كه ماشين اين خانم هم پارك شده است عكس گرفته‌اند. اين خانم در كوچه خلوت بوده است. در كوچه خلوت كه نمي‌كشند، دستگير مي‌كنند. معلوم است كه اگر كار نظام بود، در خيابان برخورد مي‌كرد. اغتشاشگران برنامه‌ريزي كرده بودند كه بعدا بهره‌برداري كنند.
اولین چیزی که بعد از شنیدن این فرمایشات به ذهنم رسید این بود که بروم فیلمش را ببینم تا متوجه بشوم عاقل هستم یانه. متأسفانه خلافش ثابت شد و تا خواستم جلوی دهانم را بگیرم حرف‏های چندان شایسته‏ای از آن خارج نشد. که همینجا به امام جمعه موقت و حضرت رهبر سابق و جد و آبادشان به خاطر آن حرف‏ها، که کم بود، ببخشید می‏گویم. بعد از اینکه با فرستادن مقدار متنابهی لعن و نفرین برای شیطان‏الرجیم تا حدودی به خودم مسلط شدم. به درگاه خداوند تبارک و تعالی دعا کردم که مرا برای چند لحظه مثل حجة‏الاسلام عاقل کند تا من هم این جریان ندا را بدانم. خوشبختانه چون دعای من از صمیم قلب بود همانگونه که خداوند وعده داده‏اند دعارا مستجاب فرمودند. تازه من متوجه شدم امام جمعه موقت چه کشف بزرگی فرموده‏اند:
ندا سال‏ها قبل موقع تولد این نقشه را کشیده بود. برای همین سر پدر و مادرش کلاه گذاشت تا اسم او را «ندا» بگذارند. او با حوصله تمام صبر کرد تا به عنفوان جوانی برسد. سپس توطئه کرد که حضرت رهبر تقلب کند. وقتی دست حضرت رهبر رو شد ندا کاری کرد که حضرت رهبر عوض معذرت خواهی سرخی مبارکشان بزند بالا و زور را بدهد به رگهای گردن و خیابانها را بدهد به دست بسیجی‏ها. ندا هم از این معصومیت ولی فقیه سوء استفاده کرد و از خیابان رفت داخل کوچه و تلفن کرد برای اغتشاشگران و گفت: معطل چی هستید؟ اغتشاشگران که به تحریک آمریکا و انگلیس خبیث داشتند پای پیاده در خیابان اغتشاش می‏کردند مثل آمیتا بچن پریدند و سوار یک موتور شدند (دارم حرف می‏زنم سئوال نکنید موتور از کجا) و تخته گاز رفتند داخل کوچه. یکهو یادشان آمد که ای داد بی دود آنها که بسیجی نیستند، اسلحه از کجا بیاورند؟ یکی از آنها که روی ترک نشسته بود داد زد: «ندا»ی ما! ما که اسلحه نداریم. در این هنگام ندا با خونسردی کیفش را باز کرد و از داخل آن یک گلوله در آورد و آن را خورد!! اغتشاشگران مثل راجیو کمار این دفعه پریدند پایین و دوربین فیلمبرداری را برداشتند و شروع کردند فیلمبرداری که از اینجا به بعدش را شما دیدید.

پی‏نوشت: خوشبختانه اثر اجابت الهی از بین رفته و عقل خودم سرجایش برگشته. به آهنگ سیاوش قمیشی که برای ندا خونده گوش بدید و حجة‏الاسلام را بگذارید جمعه‏ها خطبه بخواند.

در روستای ما خیلی‏ها خر داشته‏اند، اما هیچ خری خر سیدجلال نمی‏شود. سید دستش به دهانش می‏رسید. آدم که دستش به دهانش برسد خرش هم بی بهره نمی‏شود. سیدجلال و خرش با هم مریض شدند، اما کسی متوجه نشد. مردم کار و زندگی داشتند. نمی‏رفتند موی دماغ سید بشوند و میخ عرعر خرش. حال سید جلال و خرش روز به روز وخیمتر می‏شد. خودش همه را دشمن می‏دید و خرش از هر کجا که رد می‏شد هفت، هشت، ده نفر را لت و پار می‏کرد. مردم اینجا و آنجا اشاره‏ای، اخمی، تَخمی می‏کردند اما مواظب دوست و دشمن و کفار بودند. فاجعه آنجا بود که خود سید بیشتر به خرش دل بسته بود. همه تقیه می‏کردند کسی نمی‏رفت بگوید: سید، خر عیسی هم گر به مکه رود و باز آید باز همان خر است. اولش زبان بسته عرعر کرد. بعد جفتک پراند و گاز گرفت. آخرش خود سید نمی‏دانست خرش کجاست و چه می‏کند.
یک روز صبح خر جفت پا زد به مثانه سیدجلال. خودش افتاد و سقط شد، سید هم افتاد و مرد.

دکتر تیمسار رضایی وسط دعوا برای «جنسش» نرخ تعیین کرد، اما تنها مشتری چنان زد توی سر مال که اقتصاد دان ما شد سکه دو پول.

می‏بینم تیمسار تلو تلو خوران دارد اینجا و آنجا مصاحبه می‏کند و از ظلمی که در روزهای اخیر بر مردم رفته سخن می‏گوید!
آق محسن! صنار سه شاهی‏ای را که احتمالن چند میلیارد می‏شود بردار و برو. آب رفته را با مصاحبه نمی‏شود به جوی باز گرداند.

در روستای ما خیلی‏ها خر داشته‏اند، اما هیچ خری خر سیدجلال نمی‏شود. سید دستش به دهانش می‏رسید. آدم که دستش به دهانش برسد خرش هم بی بهره نمی‏شود. سیدجلال و خرش با هم مریض شدند، اما کسی متوجه نشد. مردم کار و زندگی داشتند. نمی‏رفتند موی دماغ سید بشوند و میخ عرعر خرش. حال سید جلال و خرش روز به روز وخیمتر می‏شد. خودش همه را دشمن می‏دید و خرش از هر کجا که رد می‏شد هفت، هشت، ده نفر را لت و پار می‏کرد. مردم اینجا و آنجا اشاره‏ای، اخمی، تَخمی می‏کردند اما مواظب دوست و دشمن و کفار بودند. فاجعه آنجا بود که خود سید بیشتر به خرش دل بسته بود. همه تقیه می‏کردند کسی نمی‏رفت بگوید: سید، خر عیسی هم گر به مکه رود و باز آید باز همان خر است. اولش زبان بسته عرعر کرد. بعد جفتک پراند و گاز گرفت. آخرش خود سید نمی‏دانست خرش کجاست و چه می‏کند.
یک روز صبح خر جفت پا زد به مثانه سیدجلال. خودش افتاد و سقط شد، سید هم افتاد و مرد.

دکتر تیمسار رضایی وسط دعوا برای «جنسش» نرخ تعیین کرد، اما تنها مشتری چنان زد توی سر مال که اقتصاد دان ما شد سکه دو پول.

می‏بینم تیمسار تلو تلو خوران دارد اینجا و آنجا مصاحبه می‏کند و از ظلمی که در روزهای اخیر بر مردم رفته سخن می‏گوید!
آق محسن! صنار سه شاهی‏ای را که احتمالن چند میلیارد می‏شود بردار و برو. آب رفته را با مصاحبه نمی‏شود به جوی باز گرداند.