نیروهای انتظامی عراق! در یک عملیات منظم! در خاک خود و در پایتخت به محلهای خلع سلاح شده حمله و با مهماتی پیشرفته و مدرن چون سنگ و پاره آجر مبادرت به جنگ یکطرفه نمودند. این عملیات نزدیک دویست نفر زخمی داشت که شکسته شدن سر در آن چشمگیر بود. درست است که در این برهه از تاریخ رهبران عراق نمیتوانند دماغ و شلوار خود را بالا بکشند و برای محافظت خود از پسر عمهها و پسر خالهها مایه میگذارند اما این کشورقادر است بعضی از عملیات نظامی را با کمک «برخی نیروهای انتظامی» انجام دهد. البته اگر دو نقطه بغداد همزمان شلوغ شده و در آن جا افرادی که خلع سلاح نشدهاند داد بزنند، نیروهای انتظامی عراق به سفارت کشور دوست و همسایه، جمهوری اسلامی پناه میبرند. در چنان شرایطی سران ارتش بزرگ عراق! با سوت کفتری نیروی هوایی آمریکا و انگلیس را برای بمباران از حاشیه به متن فرا میخوانند. آن نیروها به حق نان و نمک و نفت از مسئولین دوست و برادر دفاع مینمایند.
گزارشات حاکی است که این خبر هنوز به گوش بعضی از رادیوها و فعالین حقوق بشری نرسیده است، و الا حتمن آنرا گزارش و محکوم میکردند.
