دو سال قبل در چنین روزهایی یعقوب مهرنهاد روزنامه‌نگار و دبير انجمن جوانان صدای عدالت زیر شکنجههای سخت نظام بود.
او که بیست و نه سال بیشتر نداشت در چهاردهم امرداد ماه هزار و سیصد و هشتاد و هفت در زندان زاهدان اعدام شد. هنوز در مورد چگونگی مرگ او اطلاعات دقیقی در دست نیست. این احتمال وجود دارد که این فعال مدنی بلوچ زیر شکنجه کشته شده باشد. یعقوب مهرنهاد که وبلاگنویس هم بود با گرفتن مجوز رسمی به فعالیت مدنی پرداخت اما جان خود را به جهالت و بی تمدنی این نظام باخت.
او با فعالیتهایش توانسته بود باند مکتبی سیستانیای را که سر سپرده و بازوی فشار نظام است و در استان تا همین امروز به بلوچ و سیستانی محروم و مستقل رحم نمیکند به عقب براند غافل از اینکه عقب نشینی گرگها تاکتیکی بود برای نابودی او.
در همان زمان که نظام او را کشت، بودند افرادی که چون امروز تردد ماشینها در خیابانهای شهر را امنیت میپنداشتند و چشم را بر جوری که میرفت و آتشی که زیر خاکستر آمادهی شعلهور شدن بود میبستند. آنها تلاش کردند همپای نظام او را همکار و همراه جندالله معرفی کنند اما این روزنامه نگار و فعال اجتماعی مدنیتر از آن جنگیده بود که بشود با واژهی تروریست چهرهاش را خراب کرد.
کاش در سالگرد مقاومت او که اولین وبلاگنویس اعدامی جهان است هر کس به روش و توان خود شرکت کند و ابراهیم مهرنهاد، برادر خردسال او را که از آن زمان تا کنون در زندان است از گمنامی و تنهایی برهاند.
