Abdol Ghader Balouch – عبدالقادر بلوچ

خبرگزاری فرانسه گفت: فرودگاه امام خمینی وسط بیابان برای مسافران دردسرساز است. ضمن تشکر از خبرگزاری فرانسه که چنین خبر مهمی را برای ما مسافران گرامی مخابره کرد. به اطلاع ایشان می رسانیم که خودِ آقا هم دست کمی نداشت، هم وسط بیابان، هم وسط خیابان، برای مسافر و غیر مسافر دردسرساز بود.

خبرگزاری فرانسه گفت: فرودگاه امام خمینی وسط بیابان برای مسافران دردسرساز است. ضمن تشکر از خبرگزاری فرانسه که چنین خبر مهمی را برای ما مسافران گرامی مخابره کرد. به اطلاع ایشان می رسانیم که خودِ آقا هم دست کمی نداشت، هم وسط بیابان، هم وسط خیابان، برای مسافر و غیر مسافر دردسرساز بود.

انقلاب یکی از آن جانورهایی است که ثابت شده “فرزندان خود را می خورد”. اتفاقاً این فر زندان هر چه چاق و چله تر و دو آتشی تر و از اندرون با خبر تر باشند، برای مردم تلختر اما برای اشتهای انقلاب خوشمزه تر هستند.

در مقایسه، انقلاب ما نسبت به سایر انقلابها خیلی کم فرزندان خود را تناول فرموده و بیشتر فرزندان دیگران را میل فرموده است.

با همه ی این تفاصیل عده ای می گویند انقلاب هنوز به مرحله ی فرزند خوری نرسیده. عده ای هم می گویند وقتی فرزندان انقلاب به جان هم افتادند، انقلاب ضعیف گشته برای تقویت خود چاره ای ندارد جز خوردن فرزندانِ خود. در چنان موقعی انقلاب هار می شود و اگر پشت گوشتان را هم بخارانید شما را یک لقمه ی چپ خود می کند.

زمانیکه انقلاب متوجه می شود به همه جا گند زده ، دچار افسردگی می شود. در چنین شرایطی متأسفانه عوض آنکه بگذارد درمانش کنند به مرکز خود و به شعاع تمام همسایگانی که می تواند گازشان بگیرد شروع می کند کرم ریختن و آتش افروزی. وقتی مطمئن شد سقوطش در جهنم حتمی است، چنان دیوانه می شود که می خواهد آتش آن جهنم را خود آنجایی که می خواهد روشن کند.

خداوند همه ی ما را از شر انقلابی که دیوانه می شود در کنف حمایت خود نگاه بدارد. آمین یا رب العالمین.

انقلاب یکی از آن جانورهایی است که ثابت شده “فرزندان خود را می خورد”. اتفاقاً این فر زندان هر چه چاق و چله تر و دو آتشی تر و از اندرون با خبر تر باشند، برای مردم تلختر اما برای اشتهای انقلاب خوشمزه تر هستند.

در مقایسه، انقلاب ما نسبت به سایر انقلابها خیلی کم فرزندان خود را تناول فرموده و بیشتر فرزندان دیگران را میل فرموده است.

با همه ی این تفاصیل عده ای می گویند انقلاب هنوز به مرحله ی فرزند خوری نرسیده. عده ای هم می گویند وقتی فرزندان انقلاب به جان هم افتادند، انقلاب ضعیف گشته برای تقویت خود چاره ای ندارد جز خوردن فرزندانِ خود. در چنان موقعی انقلاب هار می شود و اگر پشت گوشتان را هم بخارانید شما را یک لقمه ی چپ خود می کند.

زمانیکه انقلاب متوجه می شود به همه جا گند زده ، دچار افسردگی می شود. در چنین شرایطی متأسفانه عوض آنکه بگذارد درمانش کنند به مرکز خود و به شعاع تمام همسایگانی که می تواند گازشان بگیرد شروع می کند کرم ریختن و آتش افروزی. وقتی مطمئن شد سقوطش در جهنم حتمی است، چنان دیوانه می شود که می خواهد آتش آن جهنم را خود آنجایی که می خواهد روشن کند.

خداوند همه ی ما را از شر انقلابی که دیوانه می شود در کنف حمایت خود نگاه بدارد. آمین یا رب العالمین.

جمهوری اسلامی در حال تنظیم شکایت نامه ای بر علیه صدام حسین است. چون رابطه ی خوبی با آمریکا ندارد قطعاً این شکایتنامه را به آمریکا نخواهد داد. تسلیم کردن آن به انگلیس هم صورت خوشی نخواهد داشت. از یک بیکاره هم نمی شود به سازمان ملل متحد شکایت کرد. فکر می کنم بهترین راه این باشد که پس از انتقال قدرت به خود عراقی ها، شکایتنامه را به آنها تقدیم کنیم.

احتمالاً شکایتنامه چنین چیزی از آب در می آید:

عراقی های نازنین با تهنیت از اینکه قدرت را به شما واگذار کردند. دامتِ همه ی شما سروران برکاته. باری ما به شما شکایت می شویم از این صدام حسین کافر. زمانیکه او رهبر شما بود و جیک نمی زدید، رهبر ما، بام تا شام چوب می کرد توی لانه ی زنبور. آخرش چوب به یک جای رهبر شما فرو رفت و او عصبانی شده می خواست قادسیه راه بیندازد که نشد. اما رهبر ما گیر داد که برای قدس از طریق کربلا جاده بکشد. برای همین ما مرتب داد می زدیم جنگ جنگ تا پیروزی و در نتیجه هشت سال بمب ها می خورد جای هر روزی. نه تنها ما چند میلیارد ضرر کردیم بلکه با نپذیرفتن خسارت پیشنهادی چند میلیاردِ دیگر هم ضرر کردیم. و دهان خودمان را و دهان اورا و دهان هر دو ملت را با هم سرویس کردیم. حالا هم که آمریکای جهانخوار او را برای ما و شما انداخته، ما از صدام به شما شکایت هستیم. و از شما نیز دو قورت و نیم طلبکاریم. و اگر فوری رسیدگی نکنید شما را مهره های آمریکا خطاب می کنیم. در خاتمه خواهش می کنیم که از طرف ما یک لگد به گرده ی نامبرده یِ کافرِ فوق الذکر بالا بزنید. اجرکم عندا لله.

جمهوری اسلامی در حال تنظیم شکایت نامه ای بر علیه صدام حسین است. چون رابطه ی خوبی با آمریکا ندارد قطعاً این شکایتنامه را به آمریکا نخواهد داد. تسلیم کردن آن به انگلیس هم صورت خوشی نخواهد داشت. از یک بیکاره هم نمی شود به سازمان ملل متحد شکایت کرد. فکر می کنم بهترین راه این باشد که پس از انتقال قدرت به خود عراقی ها، شکایتنامه را به آنها تقدیم کنیم.

احتمالاً شکایتنامه چنین چیزی از آب در می آید:

عراقی های نازنین با تهنیت از اینکه قدرت را به شما واگذار کردند. دامتِ همه ی شما سروران برکاته. باری ما به شما شکایت می شویم از این صدام حسین کافر. زمانیکه او رهبر شما بود و جیک نمی زدید، رهبر ما، بام تا شام چوب می کرد توی لانه ی زنبور. آخرش چوب به یک جای رهبر شما فرو رفت و او عصبانی شده می خواست قادسیه راه بیندازد که نشد. اما رهبر ما گیر داد که برای قدس از طریق کربلا جاده بکشد. برای همین ما مرتب داد می زدیم جنگ جنگ تا پیروزی و در نتیجه هشت سال بمب ها می خورد جای هر روزی. نه تنها ما چند میلیارد ضرر کردیم بلکه با نپذیرفتن خسارت پیشنهادی چند میلیاردِ دیگر هم ضرر کردیم. و دهان خودمان را و دهان اورا و دهان هر دو ملت را با هم سرویس کردیم. حالا هم که آمریکای جهانخوار او را برای ما و شما انداخته، ما از صدام به شما شکایت هستیم. و از شما نیز دو قورت و نیم طلبکاریم. و اگر فوری رسیدگی نکنید شما را مهره های آمریکا خطاب می کنیم. در خاتمه خواهش می کنیم که از طرف ما یک لگد به گرده ی نامبرده یِ کافرِ فوق الذکر بالا بزنید. اجرکم عندا لله.

انجمن دفاع از آزادی مطبوعات با ارسال نامه ای به حضرت رهبر از او خواسته تا کارنامه ی پانزده ساله ی خود را در حوزه ی آزادیِ بیان و مطبوعات به پیشگاه ملت ارائه فرمایند.

چون حضرت رهبر گرفتار هستند من از جانب ایشان پاسخ می دهم:

جناب سعید مرتضوی حفضهُ الله تعالی

همانگونه که حضرت عالی در سال گذشته که سال خدمت رسانی به مردم بود، به نحو احسن مجدانه به خدمت خیلی ها رسیدید، شخصاً در اسرع وقت این آقایان را نیز با وسایل و امکانات و اختیاراتی که نظام در اختیار شما نهاده پاسخ بشوید.

و من الله توفیق. و من البنده تقدیر نامه و سکه هاتُ البهارُ الآزادی.

انجمن دفاع از آزادی مطبوعات با ارسال نامه ای به حضرت رهبر از او خواسته تا کارنامه ی پانزده ساله ی خود را در حوزه ی آزادیِ بیان و مطبوعات به پیشگاه ملت ارائه فرمایند.

چون حضرت رهبر گرفتار هستند من از جانب ایشان پاسخ می دهم:

جناب سعید مرتضوی حفضهُ الله تعالی

همانگونه که حضرت عالی در سال گذشته که سال خدمت رسانی به مردم بود، به نحو احسن مجدانه به خدمت خیلی ها رسیدید، شخصاً در اسرع وقت این آقایان را نیز با وسایل و امکانات و اختیاراتی که نظام در اختیار شما نهاده پاسخ بشوید.

و من الله توفیق. و من البنده تقدیر نامه و سکه هاتُ البهارُ الآزادی.

وکیل مدافع ابراهیم یزدی گفت: اتهام ارتداد برای اولین وزیر امور خا رجه جمهوری اسلامی مایه نگرانی است. با اینکه من انگشتِ کوچک هیچ وکیل مدافعی نمی شوم، اما به نظر من چنان اتهامی برای چنین شخصی اصلاً جای نگرانی ندارد.

دکتر ابراهیم یزدی جزو آیت الله های غیر معمم است و آنقدر بلیط رفت و برگشتِ لس آنجلس_نجف و نیویورک_کربلا دارد، و جاهایی برای انقلاب لخت کرده و انقلاب را لخت دیده، که تا آخر عمر بیمه با حضرت ابوالفضل است.

همانطور که ما چنگ و دندانهایی را که آقای دکتر به انقلاب نشان می دهد جدی نمی گیریم، وکیل مدافع ایشان هم نباید چنگ و دندانهایی را که انقلاب به نامبرده نشان می دهد جدی بگیرد.

اتهام ارتداد برای یک لا قبایی که قسمت ملی را دارد در زندان می کشد، جای نگرانی دارد، ولی برای دکتری که قسمت مذهبی را بیرون می چرد، توفیری ندارد.

وکیل مدافع ابراهیم یزدی گفت: اتهام ارتداد برای اولین وزیر امور خا رجه جمهوری اسلامی مایه نگرانی است. با اینکه من انگشتِ کوچک هیچ وکیل مدافعی نمی شوم، اما به نظر من چنان اتهامی برای چنین شخصی اصلاً جای نگرانی ندارد.

دکتر ابراهیم یزدی جزو آیت الله های غیر معمم است و آنقدر بلیط رفت و برگشتِ لس آنجلس_نجف و نیویورک_کربلا دارد، و جاهایی برای انقلاب لخت کرده و انقلاب را لخت دیده، که تا آخر عمر بیمه با حضرت ابوالفضل است.

همانطور که ما چنگ و دندانهایی را که آقای دکتر به انقلاب نشان می دهد جدی نمی گیریم، وکیل مدافع ایشان هم نباید چنگ و دندانهایی را که انقلاب به نامبرده نشان می دهد جدی بگیرد.

اتهام ارتداد برای یک لا قبایی که قسمت ملی را دارد در زندان می کشد، جای نگرانی دارد، ولی برای دکتری که قسمت مذهبی را بیرون می چرد، توفیری ندارد.

حضرت آیت الله العظمی مصباح یزدی در جدیدترین فرمایش خود فرموده اند چنانچه مردم دیندار باشند اصلاحات زودتر انجام می شود.

عین همین ماجرا توی روستای ما اتفاق افتاد. آنجا اصلاً اصلاحات نمی شد. یک آیت ا لله هم پیدا نمی شد. در نتیجه ما نمی دانستیم چه کنیم. تصادفی یک روز که خیلی دمغ و دلشکسته آهِ سرد می کشیدیم، تصمیم گرفتیم کمی دیندار بشویم. تقریباً همه ی اهالی روستا موافقت کرده و با هم دسته جمعی دیندار شدیم.

یک روز صبح که بیدار شدیم چشمتان روز بد نبیند، یک عالمه زن محجبَه و مرد معممَه با مهر و تسبیح و انواع و اقسام اذکار و اوراد وارد روستای ما شده بودند. همه ی ما ترسیدیم. من که شک کرده بودم جلو رفته سلام کرده پرسیدم:

آیا شما مدیران اجتماعی، اقتصادی و سیاسی هستید که برای اصلاحات به روستای ما دینداران آمده اید؟ سر دسته ی آنها با اخم گفت:

معتقدان زودتر از مدیران اصلاحات می کنند. ما پول نفت شما را خشکه می آوریم درِ خانه ی تان و نفری یک پیکان هم به شما می دهیم.

از آن روز ما چنان ذوق زده شدیم که برای دینداری با هم مسابقه گذاشتیم. و شبها که عالم و آدم می خوابیدند ما می رفتیم بالای پشت بام الله اکبر را آنقدر بلند جیغ می کشیدیم که فرشته ها را از خواب بیدار می کردیم.

حالا مدتها است که ما از آن روستا فرار کرده ایم. اما عمه ی ما می گوید احتمالاً ما دنده ی عقبی دیندار شده بودیم، چون صد رحمت به همان روستای خراب شده ی قبلی، حالا همه را کشته اند و روستا شده قبرستانی دلگیر.