آقای ظریف، دیروز در مورد مذاکراتِ کوفتیِ اتمی گفت:
«اگر بنده مذاکرات را هدایت کنم یک گروه، همراهم خواهند بود و اگر قرار شود دوستان دیگر مذاکرات را هدایت کنند، برخی از افراد تغییر می‌کنند.»
این یکِ اولِ جملۀ ایشان یک «یک» بسیار ظریف است. چون بر همۀ ما واضح و مبرهن است که اگر یک عدد وزیر امورخارجه برای مذاکره به خارج برود فقط با «یک» گروه میرود. حالا در شکم این یک گروه ممکن است آدم باجناق خودش یا دخترعمه و یا حتی عمهجان را هم بچپاند ولی «گروه همراه» همان «یک» باقی میماند.
ظرافت ظریف آنجاست که بدون آنکه به کشک بودن خودش اعتراف بکند ماجرا را در شکم «دوستان دیگر» فرو کرده است. (به جای شکم شما میتوانید سایر جاهای «دوستان دیگر» را به کار ببرید.) در واقع ایشان میفرماید اگر ولی فقیه و پسران، سپاه و لشکر سرمایهگزاران، بسیج و نیروی انتحاری، اطلاعات و گروهای ترور، لاریجانیها و اقارب، هاشمی رفسنجانی و شرکاء و سایر گروههای ماشاءالله و انشاءالله بخواهند مذاکرات را هدایت کنند خب هر کسی میداند که برخی از افراد آن «یک» گروه فرق خواهند کرد. نخواهد کرد؟
