ماه مبارک تمام شد اما رفتارهای نامبارک رهبران نظام با شدت و حدت ادامه دارند. سنیهای ایران و رهبران مذهبی و نمایندگاناشان چنان از خیر و برکت این نظام نا امیدند که درخواست خود را تا سرحد داشتن یک مسجد در تهران و جایی برای اقامه نماز محدود کردهاند. در خواستی که سی سال است در شرایط مختلف و با افراد ریز و درشت در میان گذاشته میشود اما جز حرفها و توضیحات و پاسکاری نتیجه دیگری نداشته و نخواهد داشت. در تهران مدتی است به اهل تسنن راه حل پیشنهاد شده که برای اقامت نماز به مصلیهای موجود مراجعه کنند و امر اکثریت و اقلیت بودن را بپذیرند اما نظامی که شترمرغ است در مناطق سنی نشین که سنیها در اکثریتاند بامش دو هوا دارد.
من به این رفتار نظام مثل تمام رفتارهای ضدبشری و عقبافتادهاش اعتراض دارم اما به نوعی خوشحالم که ماهیت خود را به رهبران مذهبی ما شناساند. رهبرانی که در سی سال گذشته به امید شعارهای تو خالی نظام دال بر وحدت، چشم بر خیلی از جنایات آن بستند و حتی به اعدامهای رهبران مذهبیِ هم مذهب خود اعتراض نکردند.
تبعیض دینی حتی در نماز عید فطر را در سایت می مکران بخوانید
