حضرت رهبر فرمودند در آیندهای «احتمالا دور» ممکن است رویه انتخاب رئیس دولت تغییر کند.
استنباط کارشناسانی که فعلاً سماق میمکند این است که ممکن است این «آیندهای دور» خیلی زود از راه برسد. این احتمال هم هست که در همان «آیندهای دور» که زود از راه میرسد، نمایندگان مردم را هم مقام رهبری انتخاب بفرمایند که جای هیچ نوع اما و اگر و تقلبی نباشد.
ادابازی انتخابات و دموکراسی نشان داد که باعث گناهان کبیرهای از قبیل تظاهرات و حرفهای شرکآمیزی مثل «رأی من کو؟» میشود.
اصولاً وقتی ما ولی فقیه جامعالشرایط داریم، جمهوریت و رئیس جمهور چه صیغهای است؟ این که تا حالا حضرت رهبر شکسته نفسی میکرد و از مقام ولایی خودشان چشم میپوشید و میگذاشت یک الف رئیس جمهور هم برای خودش جولان بدهد نباید آقایان را یابوی دموکراسی بردارد. از همان ابتدای نظام هر چهارسال یک بار نیروی مملکت صرف قرتیبازی انتخابات میشود. که چه بشود؟ حالا هم که انتخابات نزدیک شده با اینکه دفعه قبل آقا توی دهان انتخابات زد، دوباره همه ردیف شدهاند. هی آقا میگوید حداقل متحد بشوید، رئیس جمهور فعلی و اعوان و انصارش تمکین نمیکنند. بلانسبت مگر آقا دسته بیل است؟ شما ممکن است ملازاده باشید اما آقا خودش ملاست. قال قضیه را خیلی زود در« آیندهای دور» میکند. میزند توی دهان رئیس جمهور و نخست وزیر تعیین میکند.
درود و سپاس کلموک نازنین
به عبدالقادر بلوچ
……
چه سپیدار بلندی از درد
به چم ماسهء ماسیدهء خونی کزدل٬
دل بی باک که سُربی در آن٬
به همان مُهر و نشانی که تو خود میدانی!
دم به دم می همی ات بنشانی!
… … دل بی حوصله را خوب فرا میخوانی.
تو بلوچی و نه لوچ
و من این مرثیه را
که به تبخال لب کودک جاری
به شط شعر تو نزدیک تراست
با لب همچو کویر دل صحرائی ات
انباز کنم…
که کمی از غم پیوستهء دل
با تو آغاز کنم..