Abdol Ghader Balouch – عبدالقادر بلوچ

همانطور که مهران و اینجانب و خوانندگان این وبلاگ می‏دانند و بنده هم برای تأکید در قسمت لیبل قید می‏کنم کاریکاتورهای این وبلاگ کار داوطلبانه هنرمندی است گمنام که من هم چون شما فقط او را به نام مهران می‏شناسم. اخیراً می‏بینم دوستانی که به این کاریکانورها لینک می‏دهند می‏نویسند: کاریکاتور از بلوچ. من بسیار بسیار این دوستان را دوست می‏دارم و قصد داشتم مسئله را ندیده بگیرم اما خاک بر سر این وجدان بکنند که زیادی بیدار می‏ماند و آدم را اذیت می‏کند. دوستان گرامی اگر هم نخواستید اسم مهران بینوا را بنویسید لا اقل بنویسید کاریکاتور از وبلاگ بلوچ تا نه سیخ بسوزد و نه کباب و من هم بادی به غبغب سابق که بیماریهای اخیر آبش کرده بیندازم.
بعد از تحریر: در قسمت کامنت‏های بالاترین دیدم که چند نفری شاکی بودند موقع ورود به وبلاگ من به آنها هشدار داده می‏شود که وبلاگ من ویروس دارد. جناب وبمستر دامت افاضاته فرمودند این پیام فقط برای دوستانی فرستاده می‏شود که از گوگل کُرُم استفاده می‏کنند. آنهم به خاطر یک لینک مشکوک بود که توسط وبمستر از لینک‏ها حذف شد و حالا دوستان نباید چنین هشداری دریافت کنند. خداوند در همه زمینه‏ها آدم را صاحب وبمستر بکند و به آنها توفیق و توانایی بدهد تا ویروسهایی را که آدم و دوستانش را اذیت می‏کنند شناسایی و از کار بیندازند.

در سمت راست، ساختمانی در دور دست بود که آدمهایش خیلی خیلی کوچک به نظر می‏آمدند، اما تقریباً از هر پنجره‏ای سری بیرون بود.

جلوتر در پیاده رو یک خیابان چند نفر که کار تعمیرات می‏کردند با حالتی بهت‏زده به سمت راست اما بالا نگاه می‏کردند و از نیمرخ چهره‏اشان می‏شد متوجه شد که سخت ترسیده یا تعجب کرده‏اند.

درست جلوی جلو، چهار پنج نفر بودند. زنی که چشمهایش از حدقه درآمده بود و یکدستش را روی سرش گذاشته بود کنار مردی ایستاده بود که حالتی نیمه نشسته داشت و دهانش بازمانده بود و با دو دست سرش را گرفته بود.

آقایی که کیف سامسونتی در دست داشت چنان ناگهانی از مسیری که می‏رفت سر و ته کرده بود که کراواتش هنوز در هوا بود. در همان حال که سرش را برگردانده بود در چشمانش وحشت نشسته بود.

زنی کاملاً رویش رابرگردانده بود و با دو دستش انگار به سمت مرد دیگری هجوم می‏برد که یکدستش در هوا بود و دست دیگرش را جلوی دهانش نگاه داشته بود.

سمت چپ هر چند تیره و تار اما مشهود بود که یکی در حال دویدن هست.

زیر عکس نوشته شده بود: یازده سپتامبر دو هزار و یک نیویورک

در سمت راست، ساختمانی در دور دست بود که آدمهایش خیلی خیلی کوچک به نظر می‏آمدند، اما تقریباً از هر پنجره‏ای سری بیرون بود.

جلوتر در پیاده رو یک خیابان چند نفر که کار تعمیرات می‏کردند با حالتی بهت‏زده به سمت راست اما بالا نگاه می‏کردند و از نیمرخ چهره‏اشان می‏شد متوجه شد که سخت ترسیده یا تعجب کرده‏اند.

درست جلوی جلو، چهار پنج نفر بودند. زنی که چشمهایش از حدقه درآمده بود و یکدستش را روی سرش گذاشته بود کنار مردی ایستاده بود که حالتی نیمه نشسته داشت و دهانش بازمانده بود و با دو دست سرش را گرفته بود.

آقایی که کیف سامسونتی در دست داشت چنان ناگهانی از مسیری که می‏رفت سر و ته کرده بود که کراواتش هنوز در هوا بود. در همان حال که سرش را برگردانده بود در چشمانش وحشت نشسته بود.

زنی کاملاً رویش رابرگردانده بود و با دو دستش انگار به سمت مرد دیگری هجوم می‏برد که یکدستش در هوا بود و دست دیگرش را جلوی دهانش نگاه داشته بود.

سمت چپ هر چند تیره و تار اما مشهود بود که یکی در حال دویدن هست.

زیر عکس نوشته شده بود: یازده سپتامبر دو هزار و یک نیویورک