دکتراحمد سیف استاد دانشگاه است و اقتصاد درس میدهد. خوشبختانه قبل از آنکه خودش گم بشود قرن گمشده را نوشت و به دست چاپ داد. پپسی کولایش تگری و گوارایش باد. این وبلاگ نویس اقتصاددان دستی در طنز دارد اما به آن دست خود بی مهر است. مطلب زیر از آندست است:
گفتم مرشد شنیدی آقای احمدی نژاد شکوه می کند، «تئوری های اقتصادی دولت تا کنون مورد نقد علمی واقع نشده است»گفت بچه مرشد حرفهایش را زیاد جدی نگیر. آن چه که وجود ندارد که نمی تواند مورد نقد علمی و یا غیرعلمی قرار بگیرد.
دکتراحمد سیف استاد دانشگاه است و اقتصاد درس میدهد. خوشبختانه قبل از آنکه خودش گم بشود قرن گمشده را نوشت و به دست چاپ داد. پپسی کولایش تگری و گوارایش باد. این وبلاگ نویس اقتصاددان دستی در طنز دارد اما به آن دست خود بی مهر است. مطلب زیر از آندست است:
گفتم مرشد شنیدی آقای احمدی نژاد شکوه می کند، «تئوری های اقتصادی دولت تا کنون مورد نقد علمی واقع نشده است»گفت بچه مرشد حرفهایش را زیاد جدی نگیر. آن چه که وجود ندارد که نمی تواند مورد نقد علمی و یا غیرعلمی قرار بگیرد.
رأی گفت: آن شنیدی که شاهنشاه هاشمی رفسنجانی نوید از فضاهای باز سیاسی داده؟
برهمن گفت: آری اما آنان که دیر صدای انقلاب مردم را شنیدند خیری از شنیدن خود ندیدند.
رأی گفت: آن شنیدی که شاهنشاه هاشمی رفسنجانی نوید از فضاهای باز سیاسی داده؟
برهمن گفت: آری اما آنان که دیر صدای انقلاب مردم را شنیدند خیری از شنیدن خود ندیدند.
خرسی که جانماز آب میکشید غزالی را مجبور کرد که خود را تسلیم او کند. غزال از فرط درماندگی به خرگوشها پناه برد. خرگوشها سر بزنگاه ریختند و طشت خرس را بر بام زدند. طرفداران روباه که همه کارهی جنگل شده بودند یقه خرگوشان بگرفتند به جرم هتک حرمت خرس.
خرسی که جانماز آب میکشید غزالی را مجبور کرد که خود را تسلیم او کند. غزال از فرط درماندگی به خرگوشها پناه برد. خرگوشها سر بزنگاه ریختند و طشت خرس را بر بام زدند. طرفداران روباه که همه کارهی جنگل شده بودند یقه خرگوشان بگرفتند به جرم هتک حرمت خرس.
پدر جان ببخشید که آن دو فرزند اعدام شدهات امروز نمیتوانند روز پدر را به تو تبریک بگویند. در مورد آن یکی فرزندت که بردندش تا برای عبرت، آویزان شدن برادرش را از جرثقیل ببیند اما به جای عبرت دچار اختلات روحی شد و معلوم نشد تصادف کرد یا خودکشی هم خیلی شرمندهام که امروز نمیتواند خدمت برسد. میمانیم ما دو برادر که سالهاست در تبعید اجباری هستیم و نمیتوانیم عطش دیدارت را سیراب کنیم. میگویند از روزی که مادر از غم همهی ما دق مرگ کرد و رفت روز و شب برایت یکی شده. حالا من ماندهام روزت را تبریک بگویم یا شبت را تسلیت.
پدر جان ببخشید که آن دو فرزند اعدام شدهات امروز نمیتوانند روز پدر را به تو تبریک بگویند. در مورد آن یکی فرزندت که بردندش تا برای عبرت، آویزان شدن برادرش را از جرثقیل ببیند اما به جای عبرت دچار اختلات روحی شد و معلوم نشد تصادف کرد یا خودکشی هم خیلی شرمندهام که امروز نمیتواند خدمت برسد. میمانیم ما دو برادر که سالهاست در تبعید اجباری هستیم و نمیتوانیم عطش دیدارت را سیراب کنیم. میگویند از روزی که مادر از غم همهی ما دق مرگ کرد و رفت روز و شب برایت یکی شده. حالا من ماندهام روزت را تبریک بگویم یا شبت را تسلیت.
به یاد ده زن بهائی که در شیراز اعدام شدند
روز ۲۸ خرداد ماه سالگرد اعدام ده زن است که در سال ۱۳۶۲ در زندان عادل آباد شیراز به “جرم” عقیدتی، بهائی بودن، اعدام شدند. بیست و پنج سال پس از این اعدام گروهی، یادشان را گرامی می‌داریم و آنها را به عنوان مبارزان از جان گذشته‌ی راه آزادی عقیده در میهن‌مان به یاد می‌آوریم. این زنان، از مونای ۱۷ ساله تا عزت ۵۷ ساله، بخشی از تاریخ ما هستند و تا پای جان برای دفاع از حق داشتن عقیده و باور خویش ایستادند. و آنچه بر آنان رفت در صفحه‌ای از تاریخ کشور ما جای گرفته که امیدواریم هرگز تکرار نشود!
به یاد ده زن بهائی که در شیراز اعدام شدند
روز ۲۸ خرداد ماه سالگرد اعدام ده زن است که در سال ۱۳۶۲ در زندان عادل آباد شیراز به “جرم” عقیدتی، بهائی بودن، اعدام شدند. بیست و پنج سال پس از این اعدام گروهی، یادشان را گرامی می‌داریم و آنها را به عنوان مبارزان از جان گذشته‌ی راه آزادی عقیده در میهن‌مان به یاد می‌آوریم. این زنان، از مونای ۱۷ ساله تا عزت ۵۷ ساله، بخشی از تاریخ ما هستند و تا پای جان برای دفاع از حق داشتن عقیده و باور خویش ایستادند. و آنچه بر آنان رفت در صفحه‌ای از تاریخ کشور ما جای گرفته که امیدواریم هرگز تکرار نشود!
زن در جمهوری اسلامی از مقام ویژهای برخوردار است، اما اگر نداند یا نپذیرد که جمهوری اسلامی در زندگی زن حق ویژهای دارد هر چه دیده از چشم خود دیده.
خوانندهها و نوازندههای بلوچ مثل خوانندهها و نوازندههای هیچ کجا نیستند. آنها آدمهای با احساس تنهایی هستند که بر خلاف جریان آب شنا میکنند. جامعهی به شدت مذهبی محلی، به آنها بی محلی میکند و محل گذاشتن درصد کمی از اهل حال آنها را صاحب هیچ محل و جایگاهی نمیکند. نه به دنبال شهرتند نه به دنبال پول. دلشان و احساسشان را دنبال میکنند و برای دلها و احساسات میخوانند و مینوازند. همیشه در حاشیه میمانند و تنها و بی صدا میمیرند.
دیشب یکی از همینها به نام خدامراد شُهلیبُر سوار بر موتور سیکلت، تار بر دوش میراند تا مجلسی را به شور و حالی برساند. نرسیده به محل، مأمورانِ معذورِ ترسویی که میپندارند اسلحه بر دوش دارد به رگبارش میبندند و صدای خودش و تارش را برای همیشه خاموش میکنند.
فرض محال، اگر هم در صد قبرستان شهدا دفنش کنند باز هم حیف شد.
Activate the Wp-cumulus plugin to see the flash tag clouds!
There is something about me..
