جمال‌الدین خانجانی آخرین بازمانده از آخرین محفل روحانی بهاییان ایران گرچه از آسمان خشمگین و دهشت‌آور دهه‌ی شصت از برای جان به سلامت گذشت، اما از چشیدن تنگناهای عضویت در یک «اقلیت» از نوع مذهبی‌اش در در ایرانی که قرار بود جمهوری باشد که اسلامی هرگز نگذشت. محدودیت در زنده‌گی اجتماعی بارها برای او و خانواده‌اش در طی این سه دهه و اندی ایجاد و مشکل‌ساز شد. کارمند سابق شرکت پپسی‌کولا در ایران[۵] بعد از آن تغییر ۵۷ که هرگز «شکوهمند» نشد، جامه‌ی یک کارآفرین را به تن پوشاند کارخانه‌ی آجرپزی راه‌انداخت و به خاطر بهایی بودن این کارخانه که صدها کارگر در خود جای داده بود به محاق جمهوری رفت که فقط می خواست اسلامی باشد. کارخانه نیز به مصادره درآمد و خانجانی به برای گذران زنده‌گی به مزرعه‌داری روی آورد، گر چه در این نیز با مشکل‌های ساخته و پرداخته‌ی نظام اسلامی بسیار دست و پنجه نرم کرد.[۶]
رتق و فتق امور جامعه‌ی بهاییان را بر اساس آموزه‌هایی که در دیانت بهایی آمده «محفل روحانی»[۷] بر عهده دارد، چرا در این ساختار این جامعه روحانیت مردود است و اداره‌ی امور بر… بقیه را اینجا بخوانید
