علی صارمی شصت و دوسالگات. گُﮍا چپ و چو ﭨین زندگیای که داشتی زوری جتِی ن دو سه بهارگاه دگرا خدا بیامرزا بوت. بلین حضرت رهبر که هنون شه مردم بوتنا باز رد بوته و تماس داریت گُ چیرِین امام مهدی و عمری هم برِی بِر بوته گو ملکموتِ عمرا، یِ مردمیان چیزان و مردم و آوانی عزتا سرپدَ نبیت. به ﮣک و دراین روچی تها، گردانی چمانی دیما، شصت و دوسالگین مردِ اعدام بَیَگِ دیما نگیرت!
اول انقلابا که من دانشگاه بلوچستانِی خوابگاهانی سرُگ هتَتُن. حضرت رهبرا شه نزدیکا دیستونی. هاتات که سخنرانی بکنت. آ وقتان حضرت و رهبر و آقا نَوَت؛ په وت مردمِی هتت. هاتت گُ ما که سیگارنَ کشِت بوشتیت و وتی واپورا روشن کنت. به یکی شه مِی همراهانی جوابا گِوَشتی: شها آ زمانا وتی کپتِنی حکما را امضا کُرت که به انسانِی کرامتا بی حرمتیِ کُرت…
عجبِین بد روچین «آقای» بوت یِ که مردمِ هتات
_________
زینب صارمیای کاگد پَه وَتی پِسٌا
یِ کاگدا په وتی واجهین پسٌا نویسین تا بُشکنت.
منی دُرین پِس، ماستین بزانتینُن که ته سرپد بوته که ما اوینِی جیلِ دیوالِ پُشتا هتتن. به سردیا سیاهین زمستانِ ما لرزتن؛ بلینا حکومت مامور بخاریانش رُک کُرتت و وترا گرمِشَ کُرت.
منی پس! هاتَتَن که تی دُرین دیما بِگِندن.
منی پس! هاتتن که منی و منی ماس و گوهارانی دلِ تا بجنانت بلینا ته مانِی و شه مِی ملکا دفاع کنِی.
منی پس! بیست دقیقه گِشتر نگُوَست که دو آمبولانس، اذانِ نزدیکا لو ﮢتنت شه اوینی آهنیان درا بیاونت تها، یکی شاوانی سرا نوشتات: بازرسی… هنگَ شه درا نپُترِتات که یاسین… یاسین…یاسینی پریاد، سردین بی تواریارا، اوینی زندانیِ پُرُشت و گُ اذانِ توارا گُ ماه و استاران یکی بوت.
منی سر و بالاد آرنگ هشک بوت که نتوانین په ته بگوشین. گِردان سرپد بوتنت که منی مود به منی بدنا راست بوتنانت. اذان که هلاس بوت مامور شتنت و ما منتن.
منی پس! دیستُن که بالت کُرت و همارَ تهناهت هشت. بلینا ما هم نمنتَن. وتی پادانی رندانا سیل کن. دنیاهی مخلوک هاته و تی پدا رادگ بوته. حتی گُ پُرُشتگین سرا.
منی پِس! شه دلِ بندا دوستت دارین. دوستت دارین. دوستت دارین
