«داراک» شه ادیان اُلُس دارین کاناداییانات. بُرزین بالادی داریت. دیمی بُرزَگِ دو دنتانی پُرُشتگنت. یک شپی ته جایِ که گیری هاته شراب وارته. شه پانزده پله وا کپیتَ جالگا. پقط همی دو دنتانی پرشانت؛ چستَ بیت و وترا تکینیت و روت په وتی گسا. چار زاگ داریت و آیی جنا را ماری کشته.
داراک پکر کنت که عقابی هستنت. منا همه شیت که من خرسِ هستن! یِ دیانی رسمنت که هر گجامش وترا یک حیوانی بدلَ زانت. نزانین چونَ زاننت که هر کس چه حیوانی هستانت. ولینا شیت که خرس و عقاب لین و دین و براخوندگی خوبین دارنت. کرارُکی همارنگ که هندیت و کلنڈیان دنتانی ودی بینت شیت: تی ارباب ماری هست! ته باید شایی بترَسه. پدا هندیدت و وتی چنگولانا نشان دنت و شیت: عقاب اگه وقتی برسیت گُمُودَ کنت و ماری سرگا گیرت!
کَمُکی جاپه دنت و پدا شیت: ولین مار و عقاب زاننت که گهترنات گُ وَت کار مداشته بَیَنت. ولین اگه آوانی میانجینا جنگ بیت، مارا خدا بیامرزیت!
حیرتِ جایانت که منی ارباب واجه تونیِ بد اخلاق که کُچَکیانت و شه داراک بدی همی کیت گُرایی کار نداریت. داراک که به دکانی تها پوتریت، سیده روت جاروا زوریت روت دکانی دپا جاروا کنت. کاگدیان لیوان و بشقابانا جمه کنت و پرینت آشغالدانی تها. گڈا کیت دوبِرَگ پیتزا گیرت. اگه تونی دخلی سرا بیت هما رنگ که بُکُرته دو دلارا پیتزاهانی گیرت ولینا لاتین سنت دولتی تکسا نگیرت. داراک کیت منی کنکا وشتیت و گُ هندگا شیت: دولتی حکاری نگپت!
داراک شعر هم شیت. من زانین که یه شعرا ری په منی اربابا گُوَشته:
دُرین ﭨیﭨک و خالُک هم نداری
شه آسمانا گندینات
شَمنی تیزین چمان
چیرَ نمانیت تی پوست داتن
عقاب هستن من
منی شکار همی دولتی چنکه سنت!
هر وقت من دخلی سرا هستن، دو دلارا شه داراک نگرین. ارباب زانت که من وت پولا دیین. آ روچان که داراک وتی دراجین مودانا گوَپیت و براوان عقابی پرِی جنت جارو ا نکنت. برا روچان آ شکار کنت!
من هنون زانین که آ باید په وتی زاگان نان گیرت ولینا پول نداریت.
منی ارباب سوجَ کنت که:
شههِل په چی جارو نکنت؟!
من شین: آ داراک نیست! عقابانت؛ عقاب جارو نکنت!
ارباب توار کنت: داراک! داراک
داراک بِر نگردیت وجوابَ نَدَنت.
من توارَ کنین:
عقاب! بیا، خرس ترا کار داریت!
سیدهَ کیت منیا. نه بُکُرِته و نه هم هندیت. چم دارَ وُشتیت. من پَرایی هر زاگی دو بِرَگ پیتزا کلین. عقاب هم که پیتزا نوارت. ده دلاری دیین که پیتزاوانا برسینیت به داراکی زاگان! بعضی وقتا زوریت. بعضی وقتا نزوریت. یِ جمعهای که هات سورین عقابی پری به وتی سری جتات. ارباب تا چمی کپت، مجگی چپی بوتانت. تواری کرت:
بره ڈناااااااااااااااااااااااااااااااااااااا!
داراک هچ گرُ گُش ندات.
اربابا سکتر داد جت که:
دارااااااااااااااک گم بی یا کایین لگتی تی کونی دپا جنین و پرینینت ڈنا!
داراک شُر نوارت.
من تونیای دستارا که گُ غضب رادگت په داراکی جانا، گپتُن و گُوَشتُن:
تونی ته مارِ هستی. نباید گُ عقابا جنگ کنی!
بلینا تونی وتی دستا را کشیت و گُ غضب وترا رسینتی به داراک و شه پشتا آیی مودانی گپت.
داراک زوتی بِرگشت و گُمُدی کُرت و تونی سرگا را گپتی و کوﭨتی به دیوالا!
هنون چنکه ماهی هست که تونی هنگه بیهوش کپته به بیمارستانا و آیی براس دکانی سرا هست. چنکه روچ دگرا داراکی دادگاهانت. تونی براس شک نداریت که من به نفع آیی براسا شهادت دیین ولینا آیی نزانت که رابطه خرس و عقاب باز زبرنات.
