تقدیم به خسرو باقرپور گرامی
نازِ حُسنِ والا یا صاحب صورت ناز اسم یکی از ترانه های بسیار معروف زنده یاد فیض محمد، هنرمند بزرگ بلوچستان است. او که در ایام جوانی برای کار به پاکستان رفت بعدها به ایران برگشت اما به شهرتی جهانی دست یافت.
بعد از او خوانندگان زیادی خواستند از او تقلید کنند اما هرگز به پای او نرسیدند. این هنرمند بزرگ در سال هزار و سیصد و شصت و یک برای معالجه به پاکستان رفت اما معالجات بی نتیجه ماند و او ماندگار قبرستان آنجا شد. اجرای زنده او از آهنگ ناز حسن والا که در سال هزار و نهصد هفتاد و دو میلادی در تلویزیون کوئته پاکستان ضبط شده از کیفیت خوبی برخوردار نیست اما به خوبی نشان می دهد که او در اجراهای خود چه شوری داشت و چه هیجانی بر می انگیخت. ترجمه این آهنگ را برای سپاس از دوست بزرگوارم جناب خسرو باقرپور شاعر و نویسنده خوبمان انجام دادم تا تشکری باشد از غزل زیبای بلوچستان که به من مرحمت فرموده است.
ای دلبر ناز
ای صاحب حُسن!
دلم را برده ، یاقوت
من که فقیر حُسن توام
کشکول به دست می گیرم
ای صاحب حُسن!
دلم را برده،
یاقوت
کی می بینم پری را، پری را کی می بینم؟
کی می بینم پری را، پری را کی می بینم؟
کی می بینم؟
کی می بینم پری را؟
قربانت
دلبر
زیبا
زیبا
زیبا
زیبا
هر چه لایق تو
ای صاحب حُسن!
دلم را برده!
یاقوت!
اللی ی ی ی ی ی ی ی ی ی
مثل گدای کوری سائلم
مثلِ کور گدایی
مثل کور گدایی سائلم اما نمی یابم دلبر را
مثل کور گدایی سائلم اما مهرگلی را، زیبا را، بی بی را نمی یابم
دلبر را نمی یابم. نمی یابم
ای صاحب حُسن!
دلم را برده!
یاقوت!
ای صاحب حُسن!
دلم را برده!
