Abdol Ghader Balouch – عبدالقادر بلوچ

خاک بر آن سر کهن‏اتان بکنند حالا پا توی کفش امامزاده‏ها می‏کنید؟ به کهنسالی‏‏اتان می‏نازید و با اعتقادات مردم در افتاده‏اید؟ می‏خواهید جای امامزاده عبدالله‏ابن‏علی‏ابن‏قاسم‏ابن‏زید‏ابن‏امام حسن‏مجتبی(ع) را بگیرید؟ بدبخت‏ها. بیچاره‏ها ما ضریح آن بزرگوار را درست می‏کنیم می‏گذاریم پشت تریلی می‏چرخانیم توی خیابان. شما بروید ریشه توی همان خاک داشته باشید و بمیرید. پارچه‏های کهنه‏ای که به شما می‏بندند کجا و این پارچه‏های سبز سیدی کجا؟ پیرهای فرتوت خشکیده شما سوراخ دارید که مردم خیرات و نذورات بریزند داخل‏اتان؟ حق همین امامزاده‏های بزرگوار شما را گرفت. اره کردن کمتان است، باید شما را از ریشه بکنند. خرافات راه می‏اندازید و با اعتقادات مردم در می‏افتید؟
در ضمن از کلیه خوانندگان وبلاگ در خواست می‏شود با کلیک کردن روی عکس، عکس بزرگتر ضریح سیار را در دسترس داشته باشند و یک زیارت در هر جای دنیا هستند میهمان من باشند. به جای پارچه سبز با ماژیک سبز از روی مانیتور دخیل ببندید. آقام بزرگوار است می‏پذیرد. (لعن به درختان کهنسال یادتان نرود). تقبل‏الله منا و منکم.
توضیح: عکس از این وبلاگ و از طریق لینک « بالاترین» دیده شد. برای سلامتی آن وبلاگ و تداوم بالاترین هم یک صلوات با صدای بلند بفرستید.

بعد از چند روز:

دوستان عزیز این شهاب نیوز مچ مرا گرفت. مجبورم حرفم را پس بگیرم: این ضریح سیار امامزاده نیست. خود ضریح است. آنرا ساخته‏اند و دارند حملش می‏کنند ببرندش چون امامزاده منتظر است. سرعت ماشین را خودتان در عکس حدس بزنید. آن پارچه‏های سبزی که به ضریح بسته شده جزو طرح اولیه بوده کسی توی مسیر اونا رو نبسته. اصلاً ماشین توقف نکرده همینطوری که تو عکس می‏بینید از کارخونه بکوب داره میره فارسیجان. آن خانمی هم که دارد پارچه گره می‏زند همینطوری در مسیر دارد طرح را تکمیل می‏کند. پارچه‏های سبز دست آن آقا؟ اونا چیزه، چیزه دیگه، اسمشو بگیر… اهان اونا سبزیه. چرا اون تابلویِ تابلو رو زدن که نوشته ضریح مال چه کسیه؟ اونو به این خاطر زدن که تو مسیر ملت فکر نکنن بارش هندوونه است. اصلاً توی مملکت ما خرافات؟ سوئ استفاده از عقاید مردم؟ استغفرالله. یک نمونه نشون بدین تا مقامات برخورد کنن.

ماجرای «امامزاده سیار» در شهرستان اراک چه بود؟!