(واصله از آن دنیا)
و این دوازدهم فروردین یوم الله است که به برکتش پدران و مادران شما چشم ها را بستند و در صندوق ها شدند. طناب طاغوت باز شده بود که آن ها زنجیر نظام را به خود بستند. اگر باز نشده بود؛ مجلس ما در کجا ی تاریخ اینقدر اسلامی بود. امروز از عنایت همین روز است که مجلس ما هفتم شده است. شما این معنا را در هیچ جای آمریکا هم نمی بینید که ترقی را هم کرده و دمو کراسی را نیز.
این قلمها یادشان رفت که نوشتند چه شده و چه شده. و من به اهل قلم گفتم که بشکند آن قلمها. ولا کن چون نشکست، طناب شد در گردن آقایان در خیابان و بحمدا لله چاقو شد در سینه ی آنها در بیابان. و چیزی نمانده بود که غضب الهی اتوبوس بشود آنها را در ته دره. ولاکن آن رفت بر آن مردک که شد.
اگر این روز نبود مجلسیان ما از کجا می شد که اسلامی بکنند ژاپن را ایران؟
فروردین از طاغوت است. اما دوازدهم از صدر اسلام بوده است. و آیت الله حکیم سلام الله علیها از برکات دعای مملکت را چه کردند آنها در جهان؟
یک معنای دیگر هست که یک عده خیال شده بودند برای چند زمان بی معنا می رود راه را رییس جمهور. ولی بطلان شد عقاید آنها به برکات آیات عظام. و در خارج هم آیات ما عظام شده اند الآن.
ومن می گویم که خیر ما در همین مجلس است که فاتحه می خواند بر هر چیز. و روح من از همین است که شاد است. استکبار جهانی امروز دور و بر ما همه جا نقشه شده است. شما برای ملت توطئه باشید. نباید بگذارید این نهضت بخوابد. چون بعد همه ی علما ی اعلام باید بخوابند. ومن از شما تشکر هستم که هر چه ایران تنگتر و تاریکتر می شود، شما غنی تر می کنید «آن چیز» را. خوف نکنید از آمدن مشرکین که مُهر کرده خداوند بر گوشهای آنها و دلهای آنها و نمی بینند هیچ چیز شما را.
پیام امام
April - 2 - 2004
