Abdol Ghader Balouch – عبدالقادر بلوچ

آقای رئیس، آقای دبیرکل، عالی‏جنابان، خانم‏ها و آقایان

جهان ما جهان تلخ و شیرینی است.

تلخی آن، خر تو خری منطقه‏ای و جهانی هست. اگربگویید مسبب منطقه‏ای آن ما هستیم. ما هم می‏گوییم مقصر جهانی آن شما هستید.

 شیرینی آن هم همین انتخابات اخیر است و انتخاب شدنِ «شخص شخیص بنده». که به کوری چشم شما سی و خورده‏ای سال است  طی انتصاباتی انتخابگونه صورت می‏پذیرد.

آقای رئیس، خانم‏ها و آقایان

مقداری انشاء و لفظ قلم و حرف‏های کج و معوج و تو در تویِ بی معنیِ دهن پر کنِ بسیجی کش… آی هوار. آی داد. آی بیداد که شما نظامی گری می‏کنید و از ابزارهای نظامی و خشن برای انقیاد دیگران استفاده می‏کنید. همانا این نمونۀ ناکارآمدی از تداوم کنش‏های کهنه در شرایط نوین است.

اگر ما همین کارها را سال‏هاست در کشورمان می‏کنیم به شما چه ربطی دارد؟ مگر شما ولی فقیه دارید که می‏خواهید آن را در جهان انجام دهید؟

کارهایی که شما در سطح جهان می‏کنید همگی ضد صلح، ضد امنیت، ضد کرامت انسانی و ضد آرمان‏های بشری می‏باشند.

به انقلاب ما نگاه کنید از اعدام‏های انقلابی مدرسه رفاه بگیرید بیایید تا قتل ستار بهشتی، کدامشان ضد صلح، ضد امنیت، ضد کرامت انسانی و ضد آرمان‏های بشری بوده است؟  ما هیچی نمی‏گوییم خجالت بکشید. درست است که ما نرمش قهرمانانه می‏کنیم اما شما نباید دست به یکسان سازی جوامع و تعمیم ارزش‏های غربی به عنوان ارزش‏های جهانی بزنید.

از ما یاد بگیرید مگر ما انقلاب خود را به جهان صادر کردیم؟ مگر ما در کشور خودمان ارزش‏های مکتبی خود را به خورد پیروان همۀ ادیان و مذاهب می‏دهیم و دست به یکسان سازی مدارس دینی آنها می‏زنیم؟

چرا فرهنگ جنگ سرد را حفظ کرده‏اید و دو اردوگاه جهانی«مای برتر» و «دیگران دون‏تر» درست کرده‏اید؟

حالا خوب است ما هم در کشور خودمان دست به تقسیم‏بندی «خودی» و «غیرخودی» بزنیم؟

باز هم انشاء، جفتک‏وارو، کله معلق، خرغلت، قلمفرسایی به سبک نوجوان بسیجی، ذکر مصیبت و زدن به صحرای کربلا… اهای بدانید و آگاه باشید که جمهوری اسلامی نه فقط تهدید نیست، بلکه در آرمان و عمل، پیوسته منادی صلحِ عادلانه و امنیت همه جانبه بوده است!

 باور ندارید به مرکز کشور ما و به شعاع دنیا ببنید کجا ما کِرم ریخته‏ایم؟

آقای رئیس،خانم‏ها، آقایان

هیج جای جهان وضعش به اندازۀ وضعِ همین جاهایی که سر ما آنجاست و آمریکا هم نمی‏گذارد سر ما آنجا باشد خانمانسوزتر نیست. بعد هی گیر می‏دهند به بمب‏های کنار جاده‏ای که افغانستان را به هم ریخت. هی گیر می‏دهند به مقتدا صدر که می‏آید پیش ما و برمی‏گردد. هی گیر می‏دهند به  طفلکی حسن نصرالله بیچاره. هی عکس و فیلم از سپاه قدس در سوریه پخش می‏کنند.

در صورتیکه تروریزم و کشتن انسان‏های بی گناه، اوج افراط و خشونت است.  اگر از سعیدی سیرجانی و فروهرها و فرخزاد و دکتر بختیار نمی‏پرسید، بروید از همین کشته‏های اخیر کمپ اشرف بپرسید. درست است که ما نتوانستیم قاتلین اینها را در بیکرانِ ادارۀ اطلاعات و امنیت خود گیر بیاوریم اما از سازمان ملل متحد و شورای امنیت توقع داریم قاتلین دانشمندان هسته‏ای ما را که در روز روشن در قلب پایتخت ما ترور شدند و ما بلافاصله قاتلین آنها را دستگیر و اعدام کردیم، در یک وجب کرۀ خاکی دوباره پیدا کرده به سزای اعمال ننگین‏اشان برسانند.

و اما دو کلمه هم در مورد تحریم‏ها که کاغذ پاره بودند و به نفع ما بودند و باعث خودکفایی ماشدند بگویم که خیلی غیر عادلانه و خشونت آمیز بودند.

آقای رئیس، خانم‏ها و آقایان

جان من بیایید همۀ شما پیرو ولایت فقیه بشوید و قال قضیه را بکنید. خودم شخصاً به شما کلید می‏دهم. در اوایل انقلاب ما کلید را به کودکان و نوجوانانی که به جبهه می‏رفتند می‏دادیم. چون آن‏ها خیلی کوچولو بودند ما هم کلیدهای کوچولو به آنها می‏دادیم، اما حالا من با کلید بزرگ برای بزرگسالان آمده‏ام. کلید نمی‏خواهید حداقل بیایید تا ما شما را مدیریت بکنیم. از امید و اعتدال می‏توان همۀ چالش ها را مدیریت کرد. چالشی نیست که شما بگذارید وسط و ما نتوانیم به آن بگوییم: بزک بزک نمیر که بهار می‏آید… بقیه‏اش را هم که همۀ شما فوت آب هستید.

امید، بی تردید یکی از بزرگترین نعمت‏های خداوند مهربان به همۀ انسان‏هاست. شما سالیان درازی است که نظام ما را دیده بودید. رئیس جمهورهایش را هم دیده بودید. از ورنی پوشِ خندان تا اخمالوی کاپشن پاره. نطق‏ها را هم دیده بودید. ولی چی؟ امید داشتید و این جا نشستید و این سخنرانی مرا که آخرِ اعتدال بود گوش دادید.

اتفاقاً مردم ایران  هم در انتخابات اخیر امید داشتند و برای همین به…  اینجا کلیک کنید و بقیه را در سایت شهرگان بخوانید