آقای رئیس، آقای دبیرکل، عالیجنابان، خانمها و آقایان
جهان ما جهان تلخ و شیرینی است.
تلخی آن، خر تو خری منطقهای و جهانی هست. اگربگویید مسبب منطقهای آن ما هستیم. ما هم میگوییم مقصر جهانی آن شما هستید.
شیرینی آن هم همین انتخابات اخیر است و انتخاب شدنِ «شخص شخیص بنده». که به کوری چشم شما سی و خوردهای سال است طی انتصاباتی انتخابگونه صورت میپذیرد.
آقای رئیس، خانمها و آقایان
مقداری انشاء و لفظ قلم و حرفهای کج و معوج و تو در تویِ بی معنیِ دهن پر کنِ بسیجی کش… آی هوار. آی داد. آی بیداد که شما نظامی گری میکنید و از ابزارهای نظامی و خشن برای انقیاد دیگران استفاده میکنید. همانا این نمونۀ ناکارآمدی از تداوم کنشهای کهنه در شرایط نوین است.
اگر ما همین کارها را سالهاست در کشورمان میکنیم به شما چه ربطی دارد؟ مگر شما ولی فقیه دارید که میخواهید آن را در جهان انجام دهید؟
کارهایی که شما در سطح جهان میکنید همگی ضد صلح، ضد امنیت، ضد کرامت انسانی و ضد آرمانهای بشری میباشند.
به انقلاب ما نگاه کنید از اعدامهای انقلابی مدرسه رفاه بگیرید بیایید تا قتل ستار بهشتی، کدامشان ضد صلح، ضد امنیت، ضد کرامت انسانی و ضد آرمانهای بشری بوده است؟ ما هیچی نمیگوییم خجالت بکشید. درست است که ما نرمش قهرمانانه میکنیم اما شما نباید دست به یکسان سازی جوامع و تعمیم ارزشهای غربی به عنوان ارزشهای جهانی بزنید.
از ما یاد بگیرید مگر ما انقلاب خود را به جهان صادر کردیم؟ مگر ما در کشور خودمان ارزشهای مکتبی خود را به خورد پیروان همۀ ادیان و مذاهب میدهیم و دست به یکسان سازی مدارس دینی آنها میزنیم؟
چرا فرهنگ جنگ سرد را حفظ کردهاید و دو اردوگاه جهانی«مای برتر» و «دیگران دونتر» درست کردهاید؟
حالا خوب است ما هم در کشور خودمان دست به تقسیمبندی «خودی» و «غیرخودی» بزنیم؟
باز هم انشاء، جفتکوارو، کله معلق، خرغلت، قلمفرسایی به سبک نوجوان بسیجی، ذکر مصیبت و زدن به صحرای کربلا… اهای بدانید و آگاه باشید که جمهوری اسلامی نه فقط تهدید نیست، بلکه در آرمان و عمل، پیوسته منادی صلحِ عادلانه و امنیت همه جانبه بوده است!
باور ندارید به مرکز کشور ما و به شعاع دنیا ببنید کجا ما کِرم ریختهایم؟
آقای رئیس،خانمها، آقایان
هیج جای جهان وضعش به اندازۀ وضعِ همین جاهایی که سر ما آنجاست و آمریکا هم نمیگذارد سر ما آنجا باشد خانمانسوزتر نیست. بعد هی گیر میدهند به بمبهای کنار جادهای که افغانستان را به هم ریخت. هی گیر میدهند به مقتدا صدر که میآید پیش ما و برمیگردد. هی گیر میدهند به طفلکی حسن نصرالله بیچاره. هی عکس و فیلم از سپاه قدس در سوریه پخش میکنند.
در صورتیکه تروریزم و کشتن انسانهای بی گناه، اوج افراط و خشونت است. اگر از سعیدی سیرجانی و فروهرها و فرخزاد و دکتر بختیار نمیپرسید، بروید از همین کشتههای اخیر کمپ اشرف بپرسید. درست است که ما نتوانستیم قاتلین اینها را در بیکرانِ ادارۀ اطلاعات و امنیت خود گیر بیاوریم اما از سازمان ملل متحد و شورای امنیت توقع داریم قاتلین دانشمندان هستهای ما را که در روز روشن در قلب پایتخت ما ترور شدند و ما بلافاصله قاتلین آنها را دستگیر و اعدام کردیم، در یک وجب کرۀ خاکی دوباره پیدا کرده به سزای اعمال ننگیناشان برسانند.
و اما دو کلمه هم در مورد تحریمها که کاغذ پاره بودند و به نفع ما بودند و باعث خودکفایی ماشدند بگویم که خیلی غیر عادلانه و خشونت آمیز بودند.
آقای رئیس، خانمها و آقایان
جان من بیایید همۀ شما پیرو ولایت فقیه بشوید و قال قضیه را بکنید. خودم شخصاً به شما کلید میدهم. در اوایل انقلاب ما کلید را به کودکان و نوجوانانی که به جبهه میرفتند میدادیم. چون آنها خیلی کوچولو بودند ما هم کلیدهای کوچولو به آنها میدادیم، اما حالا من با کلید بزرگ برای بزرگسالان آمدهام. کلید نمیخواهید حداقل بیایید تا ما شما را مدیریت بکنیم. از امید و اعتدال میتوان همۀ چالش ها را مدیریت کرد. چالشی نیست که شما بگذارید وسط و ما نتوانیم به آن بگوییم: بزک بزک نمیر که بهار میآید… بقیهاش را هم که همۀ شما فوت آب هستید.
امید، بی تردید یکی از بزرگترین نعمتهای خداوند مهربان به همۀ انسانهاست. شما سالیان درازی است که نظام ما را دیده بودید. رئیس جمهورهایش را هم دیده بودید. از ورنی پوشِ خندان تا اخمالوی کاپشن پاره. نطقها را هم دیده بودید. ولی چی؟ امید داشتید و این جا نشستید و این سخنرانی مرا که آخرِ اعتدال بود گوش دادید.
اتفاقاً مردم ایران هم در انتخابات اخیر امید داشتند و برای همین به… اینجا کلیک کنید و بقیه را در سایت شهرگان بخوانید