امشب با محبت آقای صوفی و لطف آقای ابراهیمی عزیز توانستم به دیدن و شنیدن برنامه کیوان ساکت بروم.
منصور فیروز بخش خواننده گروه بود و کیوان ساکت تار، کاظم داوودیان سنتور، سعید کامجو کمانچه. وافشین مهرآسا دف و تنبک نواختند.
آنها لحظات پر شوری آفریدند و باعث شدند چندین بار تماشاچیان ایستاده آنها را تشویق کنند. در پایان کنسرت، حضار آنها را که بلند شده بودند بروند با تشویق خود برای نواختن مجدد سر جایشان نشاندند. هنرمندان هم در عوض سرود ای ایران را نواختند و حضاری را که میخواستند لم بدهند مجبور کردند بایستند و همراه آنهاسرود ای ایران را بخوانند.
کیوان ساکت چندان هم ساکت نبوده و تا کنون بیش از شانزده آلبوم و ده کتاب در کارنامه هنری خود دارد.
خواندهام که او سيستم انگشت گذاری جديدی را ايجاد كرده كه به كمك اين روش انگشت گذاری، سرعت تارنوازی و سه تار نوازی را بهبود قابل ملاحظهای داده است. ساكت غير از انگشت گذاری جديد، پرشها و حركت هایی به دستش میدهد که برای من انگشت نادان و پرش ناشناس کمی خنده دار بود اما محکمتر و بیشتر از بقیه برای آنها دست زدم. (در جمع آدم سر از پا نمیشناسد و یادش میرود محکم دست زدن برای قلب جراحی شده خوب نیست.)
چون فیلمبرداری ممنوع بود، من به پیروی از امام خدعه کردم و با حیله شرعیِ گرفتن یک عکس و ضبط صدا، یک دقیقه از این کنسرت را برایتان باز سازی کردم. نوش جان گوشهایتان.
