خواهرِ هاشم آغاجری در خواست کرده که غده ی سرطانیِ داخل قوه ی قضائیه را کشف کنید.
به همین منظور کیف کارآگاهی و ذره بین بزرگم را برداشته به طرف قوه ی قضائیه راه افتادم. غدد فراوانی آنجا یافتم که همه بدخیم بود. از میانشان یکی دوتا، ریشه به جاهای دیگر دوانده بود. در تعقیب ریشه ها سر از مجلس هفتم درآوردم. آنجا به ذره بین حساس بودند. بدون ذره بین وارد شدم. خوشبختانه با چشم غیر مسلح هم می شد شبکه های خراب و سلول های فاسد را تشخیص داد. ادامه ی آن رشته ها مرا به دفتر رهبر رساند.
غده آنجا بود. بدخیم و پر ریشه. چند پیوند از دفتر بیرون زده بود. دنبالشان کردم. از دفتر مصلحت نظام مرا به شورای نگهبان و از آنجا به حوزه ها و بنیادهای گمنام کشاند. می خواستم بدوم و فریاد بزنم: یافتم ، یافتم.
اما شبکه های ریزی توجهم را جلب کرد. ذره بین را برداشتم: بافتهای سرطانی در بافتهای اجتماعی نفوذ کرده بود. به خانه ی خیلی از ما ها کشیده شده بود.
به خانه ی هاشم آغاجری سالها قبل رسیده بود.
پاسخ به یک درخواست
May - 11 - 2004
